Saturday, February 03, 2007

Ενώ ετοιμάζομαι για ένα "περίεργο" Σαββατόβραδο...

Τι να σου λέω τώρα??

"Ξέρω πως δε ζητάω συγγνώμες και αδιαφορώ για τις υπόλοιπες γνώμες… Ακούω μόνο την καρδιά μου και ενεργώ σε κάθε της θέλημα! Κι έτσι συχνά δεν ψάχνω τα ωφέλιμα, μα αναζητώ επίμονα εκείνα που έχουνε έρωτα, και αγγελάκια φτερωτά να πετάνε τριγύρω!

Κράτησα μια φράση απ' ό,τι μου 'χες πει εκείνο το βράδυ, ένα μικρό παιδί πέρασε από μπροστά σου καθώς σου πρόσφερα ένα χάδι και ένα λιβάδι γεμάτο κίτρινες τουλίπες! Κι εσύ μου πες "Συγγνώμη μοιάζει αστείο, αλλά μου δίνεις τα πάντα ενώ εγώ δε χρειάζομαι τίποτα και έτσι χωρίζουμε τώρα ανύποπτα, για να μη πληγωθούμε αργότερα"!

Θεέ μου, μη χειρότερα!

Πάθος ήμουν κι όχι λάθος... Τώρα φεύγω, ήρθε η ώρα... Μη μου λες να γυρίσω. Μόνη θα συνεχίσω..

Μα θα υπάρχουν και εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις και στο τηλέφωνο απάνω θα περιμένεις μια λέξη μου… Και το ξέρω πως τώρα θα ‘σαι μόνη σου και δε μου φαίνεται παράλογο. Μα θα μ' ήθελες πίσω…

Μη ζητάς άλλη εξήγηση, δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις. Μες στα όρια του κόσμου σου δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις..

Έκανα τα πάντα. Ο κανόνας έλεγε αγάπη και αφοσίωση και εξοικείωση με κάθε σου τρέλα. Χορούς στη βροχή, κολύμπι το Νοέμβριο γυμνοί στην ταράτσα με ξαπλώστρες και ομπρέλα!!! Και τώρα που έφυγες ο κόσμος άλλαξε. Θα ξεκουμπώσω τα φτερά μου από τα χέρια, δε θα μιλάω σουαχίλι στο σκύλο σου και δε θα κελαηδούν electro-dance τα περιστέρια!

Φώτα λάμπουν όπως πρώτα… Μόνη είμαι κι είσαι πιόνι. Μη μου λες να γυρίσω, μόνη θα συνεχίσω..

Μα θα υπάρχουν και εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις και στο τηλέφωνο απάνω θα περιμένεις μια λέξη μου… Και το ξέρω πως τώρα θα σαι μόνη σου και δε μου φαίνεται παράλογο.

Μα θα μ'ήθελες πίσω...

Πάθος ήμουν κι όχι λάθος. Τώρα φεύγω, ήρθε η ώρα...

Το ποτάμι πλημμύρισε το δρόμο, πήρε μαζί του έναν αστείο ταχυδρόμο που ‘χε στα χέρια του ένα κίτρινο δέμα με δύο τουλίπες, μια καρδιά και ένα ψέμα κι έβρεχε μικρές πυγολαμπίδες… Για να διαβάζει μέρα νύχτα τις σελίδες που χεις κρυμμένες βαθιά μέσα στην τσάντα…

Δικός σου για πάντα…

Μη ζητάς άλλη εξήγηση, δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις. Μες στα όρια του κόσμου σου δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις…"

U are back on my mind...

"Fields of fire that passed the train… The sky is victorious but here comes the rain. Friday is taking me home again, and I've nothing but you on my mind

Grass is greener without the pain… I think that I'm changing but I'm just the same. My sun is ascending again... And I've nothing but you on my mind...

Sometimes I feel like I'm glad to be free. Sometimes I still want your arms around me… Sometimes I'm glad to have left you behind… The Crazy English Summer has put you back on my mind…

Life's a riot, a lover, a friend...Pity the day that it has to end… Friday come, speed me home again...
I've nothing but you on my mind…
Sometimes I feel like I’m fine on my own, fifty thousand miles from home...
Sometimes I'm weak and the past is my guide… Summer returns and puts you back on my mind…" Θυμάσαι την προηγούμενη πανσέληνο?

4 comments:

Jason said...

Όντως περίεργο.
Περίεργες σκέψεις, μπερδεμένες λίγο.
Πώς ήταν τελικά άραγε...;

Georgia said...

Αυτά τα τραγουδάκια άκουγα χθες συνεχώς και εξέφραζαν ακριβώς αυτό που ένιωθα. Μπερδεμένο ε? Και περίεργο. Έχεις κάποιο δίκιο Ιασωνάκο... Η ερώτησή "πώς ήταν τελικά, άραγε?" αναφέρεται στην προηγούμενη πανσέληνο?.....

JoaN said...

dwseeeeeeeeeeee!
salalalalaa

Georgia said...

Σου άρεσαν τα τραγουδάκια?? ;) Δίνωωωωωωωω! (αλλά και που δίνω, τι καταλαβαίνω????)