Monday, December 11, 2006
"Ρε, τι πάθαμ' απόψεεεε.....!"
Friday, December 08, 2006
Καλέ μου Άη Βασίλη! Μέρος 2ο..!
Aγαπητέ Άγιε Bασίλη, πρώτα πρώτα θέλω να σε ευχαριστήσω για το περσινό σου δώρο που ήταν μια ωραιότατη ρυτίδα στο μεσόφρυδο και έχω να σου πω ότι αν φέτος επιχειρήσεις να μπεις απ' την καμινάδα μου, θ' ανάψω τζάκι και θα σε κλάψουν οι τάρανδοι!!!!!!
Kατά τα άλλα, όπως τα ξέρεις. Eτοιμαζόμαστε για γιορτές καπάκι Xριστούγεννα-Πρωτοχρονιά και θα περάσουμε κα-τα-πλη-κτι-κά όπως κάθε χρόνο! Tις ημέρες των παραμονών θα επωφεληθούμε από το συνεχές ωράριο των καταστημάτων για να ξεχυθούμε σύσσωμοι στα μαγαζιά και να ψωνίσουμε ό,τι να' ναι και μετά θα κουβαλάμε τα "ό,τι να' ναι" μας φορτωμένοι με τις σακουλάρες πάνω κάτω στη Σκουφά, ψάχνοντας δύο ώρες για ταξί. Όταν βρούμε ταξί θα σιχτιρίσουμε την ώρα και τη στιγμή που το βρήκαμε και μπλέξαμε στην κίνηση και γύρω γύρω όλοι θα κορνάρουν και θα βρίζει ο ένας τον άλλο ένεκα της ημέρας. Tο βράδυ της παραμονής των Xριστουγέννων, θα βγούμε έξω για να τιμήσουμε τη γέννηση του Θεανθρώπου και θα στριμωχτούμε κι εμείς στη φάτνη με τα ζώα, δηλαδή στο Rex, στην Aθηνών Aρένα, στο Bοτανικό και σε άλλα μέρη. Kαι θα φοράμε όοολες το «μικρό μαύρο φόρεμα». Kαι όοοολοι οι άντρες θα καπνίζουν μια τεράστια γιορτινή πουράκλα που θα βρωμάει και θα ζέχνει. Ύστερα, αφού χορέψουμε τσιφτετέλι και πιούμε ό,τι σκατο-ποτό κυκλοφορεί σε μολότοφ στην αγορά, θα γυρίσουμε στο σπίτι για να ξεράσουμε και να περιμένουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς!! Tην παραμονή της Πρωτοχρονιάς θα ξαναξεχυθούμε στα μαγαζιά να ξαναψωνίσουμε τα "ό,τι να 'ναι" που περίσσεψαν απ' τα Xριστούγεννα και θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας πτώματα για να ετοιμαστούμε άρον άρον για το ρεβεγιόν. Tο πιο ευχάριστο απ' όλα είναι ότι επιτέλους θα συναντηθούμε όοοοολοι μαζί γιατί θα εγκλωβιστούμε στο Σύνταγμα και στην Kηφισίας πρωτοχρονιάτικα και θα καπνίζουμε μέσα στα αυτοκίνητα με αναμμένο το κλιματιστικό και όλα θα είναι ένα σίχαμα. Θα είμαστε και εκνευρισμένοι από πριν που φάγαμε στο σπίτι της μαμάς όπου περάσαμε φριχτά μια και συγκεντρώθηκε όλη η οικογένεια για να τσακωθεί, όπως κάθε χρόνο. Eπίσης όπως κάθε χρόνο, το φαγητό θα είναι χάλια, γιατί το κρέας της γαλοπούλας είναι απαίσιο και σκληρό και άμα κρυώσει γίνεται σαν βατραχοπέδιλο. Παρ' όλα αυτά, θα καταβροχθίσουμε τον άμπακο με έμφαση στη γέμιση και στη βασιλόπιτα και θα σκάσουμε και μετά θα νυστάζουμε και θα θέλουμε να χωρίσουμε τους γκόμενούς μας, γιατί φυσικά αυτοί φταίνε που τραβιόμαστε στη μέση της νύχτας σαν τους ηλίθιους, και στο μεταξύ όλα τα μαγαζιά θα είναι γεμάτα από κόσμο που καλωσορίζει το νέο χρόνο με ξέφρενο ενθουσιασμό, πράγμα το οποίο δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω. Aυτό το στίχο «πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά» πρέπει να τον έχει γράψει ο Φόρεστ Γκαμπ γιατί μόνο αν είσαι ο Φόρεστ Γκαμπ γιορτάζεις που λιγοστεύει κατά ένα χρόνο η ζωή σου και θα σε φάει το μαύρο χώμα μια ώρα αρχύτερα! Aυτά. Όσο για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν μας θα το περάσουμε κι αυτό φα-ντα-στι-κά ξαναζουλιγμένοι στα μπουζούκια ή στα κουλά κυριλέ κλαμπ με τους πορτιέρηδες Mίστερ Γαμάω και τις πορτιέρησες Mις Tσιμπούκι, όπου θα πιούμε πετρέλαιο και θα πάρουμε και μερικά ναρκωτικά για το καλό. Tην άλλη μέρα θα είμαστε κουρέλια και θα νομίζουμε ότι έχουμε τυφλωθεί, ωστόσο αργά το μεσημέρι θα σύρουμε τα κόκαλά μας μέχρι το πατρικό για να ξαναφάμε με την οικογένεια ό,τι έμεινε απ' το προηγούμενο βράδυ που η μαμά είχε μαγειρέψει για ένα λόχο. Mετά θα κάνουμε φύλο και φτερό τη χτεσινή βασιλόπιτα για να βρούμε το φλουρί που δεν θα βρεθεί ποτέ γιατί θα το έχει καταπιεί ο παππούς με το πρωινό του ρόφημα! Tο απόγευμα θα χτυπήσουμε και μια κατάθλιψη που δεν είμαστε πια παιδιά και τι μαγικά που ήταν τα Xριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά κάποτε. Kαι μετά οι γιορτές δεν θα λένε να τελειώσουν γιατί θα έχουμε και τα Φώτα και του Aϊ Γιαννιού και αϊ σιχτίρι αγαπητέ Άγιε Bασίλη, σ' αγαπάω, σ' εκτιμάω, αλλά κοίτα μην τολμήσεις και πλησιάσεις σπίτι μου. Φέτος θέλω μόνο Kαλικάντζαρους! Tουλάχιστον εκείνοι αντιμετωπίζουν την τραγωδία των γιορτών «α-να-τρε-πτι-κά», όπως θα έλεγαν και οι άνθρωποι που εργάζονται στην τηλεόραση. Kαι τώρα κλείνω γιατί πρέπει να γράψω και σ' άλλο κουλό άγιο. Σε κάνα δίμηνο έχουμε Bαλεντίνο!
Το θαύμα των Χριστουγέννων!
Tuesday, December 05, 2006
Sleeping disorders!
Sunday, December 03, 2006
Ένα μπουκέτο Κυριακές!
Αν και ποτέ δε μου άρεσαν οι Κυριακές, αποφάσισα σήμερα, μάλλον επηρρεασμένη από τον καιρό, να τους δώσω μία δεύτερη ευκαιρία και να τις κατατάξω σε κατηγορίες, προς γνώσιν και συμμορφωσίν τους! Ελπίζοντας στο μέλλον να είναι πιο καλές μαζί μου!
Friday, December 01, 2006
Καλό Μήνα!!!!
Wednesday, November 22, 2006
Sunday, November 19, 2006
Καλέ μου Άη Βασίλη!
Friday, November 17, 2006
Cornflake girl
Thursday, November 16, 2006
May the force be with us....
Μεγάλη μπουκιά φάε...
- Δε μπορώ άλλο αυτή την κατάσταση με το Γ., δε θέλω πια να νιώθω αυτά που νιώθω... - Εγώ τι να πω?? Εγώ που δεν το έπινα το γάλα....Κοίτα με τώρα..! (κατεβάζοντας μια κουταλιά γάλα με corn flakes!) Ο παραπάνω διάλογος είναι πέρα για πέρα αληθινός, έγινε πριν 2 χρόνια σχεδόν, λίγους μήνες πριν τα δύο αυτά άτομα αποφασίσουν ότι συνεννοούνται μια χαρά (?) και ότι ήρθε η ώρα να συγκατοικήσουν!! Και τα κατάφεραν μια χαρά σας πληροφορώ! Είμαστε και οι δύο ακόμα ζωντανές!
Wednesday, November 15, 2006
Ταβανοθεραπεία.....
Monday, November 13, 2006
Η επιστροφή του φοιτητή Νο2
Με άφορμη το σχόλιο του Κωνσταντίνου θυμήθηκα κι άλλα περιστατικά απείρου κάλλους που θέλω να μοιραστώ μαζί σας (γιατί τα 75 ευρώ την ώρα για τον ψυχολόγο δεν τα διαθέτω!)! Λοιπόν, πέρα από τους ελέγχους και την "αγωνία" (?) για τις εξόδους, τις παρέες και το πρωινό ξύπνημα, συμβαίνουν κι άλλα όμορφα! Από μικρή, από μωρό θα έλεγα, είμαι νυχτερινός τύπος! Αποδίδω καλύτερα εκείνες τις ώρες βρε αδερφέ, τι να κάνω??Νύχτα διαβάζω, νύχτα κάνω τις δουλειές μου, νύχτα θέλω να κάνω μπάνιο, νύχτα θέλω να τα κάνω όλα! Αρχίζουμε: "Είναι ώρα τώρα αυτή να φτιάξεις το δωμάτιό σου??", "Θα κρυώσεις αν σε πάρει ο ύπνος με βρεγμένα μαλλιά!" (λες και με το που θα βγω απ'το μπάνιο, θα ναρκωθώ!!) "Δεν κοιμάσαι?" (Ναι, κοιμάμαι!Μπροστά στον υπολογιστή και με τα μάτια ανοιχτά!!)! "Πώς θα σηκωθείς το πρωί?" (Με νεύρα γιατί θα φροντίσετε εσείς γι'αυτό!). Πες ότι τα ξεπερνάς κι αυτά! Μετά αρχίζει το άλλο τροπάριο: "Πάλι στο δωμάτιό σου θα κλειστείς?" "Έλα να σε δούμε κι εμείς λίγο!" Πάω κι εγώ και κοιτάμε ο ένας τον άλλον, άντε λέμε και καμιά κουβέντα, γελάμε, περνάει το μισάωρο, μόλις πάω να την κάνω με ελαφρά... "Πού πας πάλι???" "Να χ@#& πάω, μέχρι κι ο βασιλιάς μόνος του πάει εκεί!!!!!" Είμαι υπερβολική?? Εντάξει, για να μη με πείτε και γαϊδούρα, δε λέω μια χαρά άνθρωποι είναι, δε με έχουν και φυλακισμένη ούτε μου στερούν τίποτα, απλά νομίζω ότι δεν έχουν καταλάβει ότι έχω σταματήσει να πίνω το γάλα από το μπιμπερό! Και ναι, τα Pampers με στενεύουν πλέον! Και μη μου πείτε να βάλω Slipad, δε θα γελάσω καθόλου!
Sunday, November 12, 2006
Η επιστροφή του φοιτητή
Εμένα εδώ δε μ'αρέσει!!Δε μ'αρέσει λέω!Πολύ μου κακοφάνηκε που γύρισα στην πατρική εστία μετά τα ένδοξα φοιτητικά χρόνια!(για πτυχίο μη ρωτάτε,χρωστάω ακόμα!)Έχει περάσει περίπου ένας μήνας και το 'χω πάρει απόφαση!Οι γονείς μου τρελλάθηκαν/μεταλλάχτηκαν/κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο όσο έλειπα και ερχόμουνα μόνο Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρια! "Πού θα πας??", "Τι ώρα θα γυρίσεις??", "Ακόμα κοιμάσαι??8 η ώρα!!" Ειδικά αυτό το τελευταίο ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω! Γιατί να σηκωθώ από τα άγρια χαράματα αφού δουλειά δεν παίζει ακόμα, για να δω τα πρωινάδικα??Ούτε όταν ήμουνα στο Γυμνάσιο δε θυμάμαι να έχω ζήσει τέτοιους ελέγχους!Κορυφαία σκηνή: Ένα βράδυ γύρισα κατά τις 5 (πολύ νορμάλ το βρίσκω!Εσείς?) και προφανώς επειδή άκουσαν το κλειδί (έχουμε και ασφαλείας που όσο να'ναι κάνει λίγο θόρυβο παραπάνω!) με το που μπαίνω βρίσκω τον έναν στο μπάνιο και την άλλη στην κουζίνα! "Α,ήρθες?? " Ναι",λέω εγώ, "εσείς τι κάνετε τέτοια ώρα??" "Εεε,να εγώ δίψασα" η μητέρα, "Εγώ σηκώθηκα να πάω στο μπάνιο!", ο πατέρας. ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ!!!!! Το διανοείστε?? Παίρνω τηλέφωνο τους απανταχού συμφοιτητές που επέστρεψαν κι αυτοί πρόσφατα και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι έχει πέσει επιδημία!!Ναι, έχουν γίνει έτσι όλοι οι γονείς σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας!!Θέλω να ξαναγυρίσω στη μικρή επαρχιακή πόλη που σπούδασα και να μείνω εκεί μέχρι να γεράσω!!Όντας φοιτήτρια φυσικά, αλλιώς δε λέει...!
Saturday, November 11, 2006
Τέτοια ώρα....!
Τσιγάρα: γύρω στα 20 μέσα σε 4 ώρες, μπύρες:2 (πού είναι το jameson όταν το χρειάζεσαι?) Κι εγώ αναρωτιέμαι: The truth is really out there?? Μήπως αν κολλήσω κι εγώ στο παράθυρό μου ένα "Χ" από χαρτοταινία, θα σπέυσει κάποιος να δώσει λύση στο οτιδήποτε με απασχολεί?(στον Mulder έπιανε πάντως!!) Μήπως να έπεφτα για ύπνο και να σταματήσω να χαζεύω blogs νυχτιάτικα? Ας ακούσω προς το παρόν άλλη μία φορά τον Φόβο της Πακίτα Καλιέγο (Θανάσης Παπακωνσταντίνου) και βλέπουμε! Εξάλλου η ανατολή φαίνεται μια χαρά από τη μπαλκονόπορτα!Αλλά ας με κάνει κάποιος να σταματήσω γιατί με βλέπω να "ανεβάζω" κι άλλα posts μέχρι να ξημερώσει..!
Friday, November 10, 2006
Οι νόμοι του Μέρφι!
Wednesday, November 08, 2006
Οι άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε..
Πριν λίγο καιρό ένας on-line φίλος μου "έμαθε" αυτό το τραγούδι που ακούω πάντα σε περίεργες στιγμές. Όπως η αποψινή για παράδειγμα.. "Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις, δε θα 'μαι εδώ για κανέναν... Μην έρθεις απόψε τη σιωπή μου να δεις, θα γράφω τραγούδια θλιμμένα... Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις, θα έχω κρυφτεί σε μιαν άκρη. Να ζω τ' όνειρό μου στην άκρη της γης, με χρώμα από φως κι από δάκρυ... Εδώ... Στον κόσμο μου θέλω να ζήσω... Εδώ... Το φόβο μου πίσω ν' αφήσω. Βροχή...Η σκέψη μας πάλι να σβήσει. Σιωπή... Ο ήλιος ποτέ δεν θα δύσει. Ξανά... Ν' αγγίζω το φως, το σκοτάδι. Φωτιά... Να καίει το φιλί κάθε βράδυ. Εδώ... Στου ονείρου το φως να γυρνάμε. Οι άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε... Μην έρθεις απόψε, δε θα 'μαι εδώ. Δε θέλω να κλάψω για σένα... Φεύγω σε λίγο μακριά να σωθώ. Δεν θα 'μαι εδώ για κανέναν... Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις, θα έχω κρυφτεί σε μιαν άκρη. Να ζω τ' όνειρό μου στην άκρη της γης, με χρώμα από φως κι από δάκρυ... Εδώ... Στον κόσμο μου θέλω να ζήσω. Εδώ... Το φόβο μου πίσω ν' αφήσω. Βροχή... Η σκέψη μας πάλι να σβήσει. Σιωπή... Ο ήλιος ποτέ δε θα δύσει. Ξανά... Ν' αγγίζω το φως, το σκοτάδι. Φωτιά... Να καίει το φιλί κάθε βράδυ. Εδώ... Στου ονείρου το φως να γυρνάμε. Οι άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε..."
Friday, November 03, 2006
Ιστορίες για κρουασάν!
Έχετε παρατηρήσει τελευταία ότι στα κρουασάν με σοκολάτα έχουν αντικαταστήσει την πραλίνα με κρέμα κακάο??Θέλω να το καταγγείλω καθώς αυτό που τρώμε καμία σχέση έχει με τα κρουασάν όπως τα ξέραμε!Ναι, έχω νεύρα σήμερα και μάλλον όλα μου φταίνε....