Eν τάχει!!!!

Συγγνώμη αλλά δεν προλαβαίνω να απαντήσω στον καθένα σας ξεχωριστάα!!! Θα χάσω το ΚΤΕΛ!!!!!! Wish me luck για αύριο!!! Φιλάκια πολλά πολλά! Πιστεύω να είμαι πίσω εγκαίρως! ;)

Foresters, that is!!!

Πάλι ταξίδι! Προορισμός: Φοιτητούπολη! Ώρα αναχώρησης: Αύριο, κατευθείαν μετά τη δουλειά! Μέρα επιστροφής: Εξαρτάται από το πόσο καλά θα περνάμε! Τόπος διαμονής, διαβάσματος(?) και κατάκλισης: Στα μωρά μου!

Τελικά πολύ μου αρέσει που έχει γίνει το πρόγραμμα εξεταστικής πιο πολύπλοκο και από γρίφο (θα δώσω μάθημα τελικά ή τζάμπα θα ξυπνήσω??) !

Πολύ μου αρέσει που παρατείνεται η φοιτητική μου ζωή (κι ας καθυστερεί έτσι η επαγγελματική μου καταξίωση!)!

Μου αρέσει που ξέρω ότι θα πάμε να δώσουμε άϋπνοι, με περίσσεια αλκοόλ στο αίμα μας, που θα μοιράσουμε πάλι τα "σκονάκια" (Γράψε εσύ τη 2η άσκηση κι εγώ θα έχω τον ορισμό του οδοστρώματος! Σε πιο μικρό χαρτάκι λέμε, θα μας κάψεις!!!!)

Που θα φάμε το άγχος της ζωής μας μέσα στο αμφιθέατρο και θα πέσει και το απίστευτο γέλιο (Παιδάκι μου δεν ακούς?? Την ξέρεις την 3η ερώτηση?? Λέγε!! Πιο αργά!! Τι λες?? Δεν καταλαβαίνω!!)!

Που θα έρχεται η καθηγήτρια πάνω από τα κεφάλια μας (Πάλι εδώ εσείς??) και θα μας αλλάζει θέσεις επειδή κάνουμε χαμό κι εμείς θα συνεχίζουμε να αντιγράφουμε ακόμα και από απόσταση μίας πτέρυγας!!

Που οι φίλοι που έχουν περάσει το μάθημα θα περιμένουν απ'έξω και θα μπαίνουν με θράσος στο αμφιθέατρο για να πιάσουν κουβέντα στους επιτηρητές και να μας δώσουν κουράγιο! (Έλαααα Τζότζο, no pain!!)

Ο καφές στο κυλικείο μετά το τέλος της (Ιεράς) εξέτασης και οι "ό,τι να ναι" ερωτήσεις μας! "Το ημίτονο, cos δεν είναι στο κομπιουτεράκι?? (Όχι γλυκέ μου, sin είναι!!) Τιιιι??? Όχι γμτ!!!! Και η συνεφαπτομένη πώς βγαίνει?? Μ@λ@κί@ έκανα, πόσο λες να μου κόψει?? Πόσο βρήκες? Πόσοοο??"

Μ'αρέσει που θα γυρίσουμε σπίτι και θα συζητάμε επί 2 ώρες τι θα μαγειρέψουμε για να καταλήξουμε στο τέλος να παραγγείλουμε "ό,τι βρούμε ανοιχτό"! (Δε σου είπα να ξεπαγώσεις τις μπριζόλες από χθες?? Ρε συ, αυτό στο ταπεράκι μυρίζει περίεργα και έχει ένα μαύρο ανησυχητικό χρώμα! Τι είχε μέσα?? Τζότζοοοο, θα πλύνεις κανά πιάτο??")

Μ'αρέσει που θα λιώσουμε στον σπασμένο καναπέ το βράδυ ("Θα πάρουμε καμιά ταινία??Εγώ πάντως δεν κοιμάμαι εδώ, σας είπα να βάλετε παραπάνω καρφιά!!") και που όταν μπω να κάνω μπάνιο θα φωνάζω υστερικά επειδή ξαφνικά θα πετάγεται παγωμένο νερό από τη χαλασμένη ντουσιέρα κι εσείς θα γελάτε απ'έξω! (Ααααααα, την ανεμελιά μου μέσα!!!)

Μ' αρέσει που θα αρχίσετε τις αδιάκριτες ερωτήσεις για την προσωπική μου ζωή και θα με κάνετε να κοκκινήσω! ("Ελάαααατε τώωωωρα, σταματήηηηηστε!)

Μ' αρέσει που έχω ακόμα μια δικαιολογία/αφορμή για να περάσω μαζί σας στιγμές που περνάγαμε τόσα χρόνια και που μου έχουν λείψει απίστευτα! Θα μπορούσα να καθυστερήσω το πτυχίο για πολύ καιρό ακόμα, μόνο και μόνο γι' αυτό το λόγο!

Σας έρχομαιιιιιιιι!!!!!!!!!

Start counting!!!!!!!

"I need someone…A person to talk to…

Someone who'd care to love…

Could it be you? Could it be you?

Situation gets rough. Then I start to panic.

It's not enough, it's just a habit.

Hey kid you 're sick! Well darling this is it!

You can all just kiss off into the air!

Behind my back I can see them stare!

They'll hurt me bad but I won't mind!

They'll hurt me bad they do it all the time!

They do it all the time…

I hope you know that this will go down,

on your permanent record.

Well don't get so distressed!

Did I happen to mention that I'm impressed?

I take one, one, one ‘cause you left me and

two, two, two for my family and

3, 3, 3 for my heartache and

4, 4, 4 for my headaches and

5, 5, 5 for my lonely and

6, 6, 6 for my sorrow and

7, 7 for no tomorrow and

8, 8… I forget what 8 was for but

9, 9, 9 for a lost God and

10, 10, 10, 10 for everything!!!

Everything, everything, everything!!!!!!"

Δυνατό έτσι?? Για να ανεβούμε όοοοοολοι για το Σαββατοκύριακο που έρχεται!!!!! Μην προσέξετε τους στίχους όμως για να μην "πέσετε"... Απλά ακούστε το ΟΛΟΚΛΗΡΟ και...Jump around!! ;)

Απουσίες

Πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια... Στις 26 Φεβρουαρίου 2005 "έφυγε" μια ψυχούλα που ήταν από τις πιο σημαντικές στη ζωή μου. Μία μέρα μετά τα γενέθλιά μου. Σαν να περίμενε, να μη μου χαλάσει τη γιορτή και μετά να με αφήσει...

Το ξέραμε, το περιμέναμε από μέρα σε μέρα. Είχα σκεφτεί ότι ίσως δεν ήταν σωστό να βγω να διασκεδάσω εκείνη τη μέρα, ενώ το αναμενόμενο πλανόταν πάνω από το κεφάλι μας... Άλλαξα γνώμη όμως. Είπα ότι δεν θα κλάψω όσο ήταν ακόμα μαζί μας. Πίστεψα ότι ίσως έτσι να ξόρκιζα το κακό. Κι επειδή ήξερα ότι εκείνος έτσι θα ήθελε να κάνω.

Βγήκα λοιπόν και γιόρτασα με την ψυχή μου. Και για μένα και για εκείνον που θα έφευγε σύντομα. Μου το ζήτησε και η μεγάλη αδυναμία της ζωής μου (ξαδερφάκι πόσα δεν έχουμε πει...) Και τότε, όπως πρόσφατα, χτύπησε το τηλέφωνο πολύ πρωί.... Ήξερα τι θα ακούσω. Το άκουσα και "άδειασα". Ένιωσα την απουσία αμέσως. Έφυγα από τη Φοιτητούπολη και σε όλο το ταξίδι προσπαθούσα να με πείσω πως όταν φτάσω σπίτι θα είναι κι εκείνος εκεί, στη θέση που καθόταν συνήθως και θα με υποδεχτεί, "Μπουμπάκι μου, μπήκες και φωτίστηκε ο τόπος!" θα μου έλεγε, όπως πάντα...

Δεν ήταν όμως. Μουδιασμένες όλες οι υπόλοιπες στιγμές και μέρες που ακολούθησαν. Και είναι ακόμα. Κι ας λένε ότι ο χρόνος.... (βλακείες)

Τζονάκο μου, στο γάμο του γιου σου, που δεν πρόλαβες να τον δεις, να ξέρεις ότι ο χορός που χορέψαμε οι τρεις μας, το ξαδερφάκι μου, η Μαρούλα σου κι εγώ, ήταν για σένα... Δεν δακρύσαμε, κρατηθήκαμε, αλλά εσένα σκεφτόμασταν. Δάκρυσαν οι άλλοι όμως που ήξεραν. Δε σε ξεχνάει κανείς μας, ξέρουμε ότι είσαι μαζί μας... Σε σκεφτόμαστε κάθε μέρα κι ας έχουν περάσει δύο χρόνια σχεδόν.

"Δε μπορώ να γιορτάσω... Ούτε και να λυπηθώ..."

25! Καλά είναι? Να τ' αφήσω??

4 και σήμερα.... Την Κυριακή έχω γενέθλια! (Έλα, να σας βλέπω να σημειώνετε! Θα σας ενημερώσω για το που μπορείτε να στείλετε τα δώρα σας! Ευχαριστώ, παντοτινά δική σας! :P ) Θα κλείσω τα 25! (αυτό μην το σημειώσετε!)

Τι είναι τα 25? Γιατί θεωρείται κρίσιμη ηλικία? (Θα κινδυνεύω από εγκεφαλικά και καρδιακά νοσήματα από δω και πέρα??) Γιατί όοοολοι λένε το κρύο αστειάκι "το 1/4 του αιώνα"? (σιγά ρε μαθηματικά μυαλά όλοι σας!)! Δηλαδή εγώ τώρα πρέπει να σοβαρέψω? Να πετάξω τη Bibibo και τον Jon-Jon από το παράθυρο? Θα μου αποκαλυφθεί μήπως καμία υπερκόσμια αλήθεια? Θα δω τη ζωή με άλλο μάτι? Τι σκ@τ@ θα πάθω τελοσπάντων και με έχουν ταράξει όλοι????

Πριν μερικά χρόνια, όταν ήμασταν γύρω στα 18, με την κολλητή μου (Παρεξηγήθηκες για ψύλλου πήδημα αλλά έτσι και δε με πάρεις τηλέφωνο να μου ευχηθείς, θα σε σκοτώσω και μετά θα σκοτωθώ!), λέγαμε πως ό,τι τρέλα ("Turn off the lights" στο Λυκαβητό, βραδιές στον Πλούταρχο, επικίνδυνα φλερτ με ακατάλληλους άντρες-ειδικότητά μας-, τρέξιμο στην Auto-ο λόγος που μίσησα τον Κοέλο-, επιδρομές σε συνοικιακά DVDάδικα -"Κοίτα πως θα μπω!!- κ.α) έχουμε να κάνουμε, πρέπει να το κάνουμε μέχρι να πατήσουμε τα 25! (μας φαινόταν τόσο μακρινό...!)!

Και τότε νομίζαμε ότι ως διά μαγείας θα αλλάξουν όλα, θα γίνουμε καθωσπρέπει κυρίες με τα πτυχία μας, τις δουλειές μας, τις πνευματικές ανησυχίες μας, θα κόψουμε τις καταχρήσεις και τα πάθη και εν ολίγοις ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ! (whatever that means!)

Συγγνώμη αλλά εγώ αρνούμαι! Ευχαριστώ δεν θα πάρω! Θα συνεχίσω να παίζω Playstation με τους φίλους μου, να βλέπω Pokemon, να φέρομαι σαν δεκαπεντάχρονο όταν ερωτεύομαι, να μην προσέχω την υγεία μου ("Υγεία παιδί μου, πες στον κύριο πως είσαι!"), να βλέπω φανατικά θρίλερ, να διαβάζω τις "Διακοπές του Μικρού Νικόλα" και το "Θησαυρό της Βαγίας" και να πιστεύω στα ξωτικά και τις νεράιδες... Να είμαι όπως μου βγαίνει με λίγα λόγια και να προσαρμοστώ όπως εγώ νομίζω καλύτερα! Και ας με πούνε "μη σοβαρή"! (αυτό ας το ξέρω μόνο εγώ, δεν πειράζει!) Πρέπει ντε και καλά να αποδείξω κάτι? Αρνούμαι λέω!!!!!

Η επόμενη κρίσιμη ηλικία πότε είναι είπαμε?? Στα 30?? Μέχρι τότε βλέπουμε...!

"Συγχαρητήρια, συγχαρητήρια, συγχαρητήρια!

Πάτροκλος

(πικρία, αγανάκτηση, σαρκασμός!)"

Επίπεδο??Ποιο επίπεδο???

Χρειάστηκαν μόνο 4 μέρες για να (ξανα)συνειδητοποιήσω ότι εμείς οι γυναίκες, ανεξαρτήτως ηλικίας, μόρφωσης, κουλτούρας, πνευματικού επιπέδου, επαγγέλματος κλπ κλπ όταν πρόκειται για αισθηματικά ζητήματα (και μάλιστα τραυματικά!) αντιδρούμε/ξεσπάμε με τον ίδιο τρόπο! (όταν τουλάχιστον μαζευτούμε παραπάνω από 3 στην ίδια παρέα!) Ναι, καλοί μου blogger! Αναφέρομαι στα ΚΑΨΟΥΡΟΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙΑ!

Βρε δεν πα να ακούς Mozart με το που ξυπνάς, όταν χωρίσεις/απογοητευτείς/καψουρευτείς θα πάρεις την πιο έμπιστη (ελπίζουμε όλες!) φίλη (η οποία θα φροντίσει να μαζέψει ανάλογη παρέα!) και θα πας να βγάλεις τον πόνο σου σε μπουζουκομάγαζο! (ας το παραδεχτούμε κορίτσια....)

Και όταν λέω να "βγάλεις τον πόνο σου", εννοώ να μη βάλεις κ%λ* κάτω από το χορό όλη νύχτα και να πνίξεις τα εναπομείναντα εγκεφαλικά σου κύτταρα σε σφηνάκια Camicazee (κερασμένα εννοείται!) Και ας βάλεις μετά Μάλαμα και Nick Cave, όταν γυρίσεις σπίτι σου... (αυτό δεν το ξέρει κανείς...)

Δεν έχω εξήγηση για το φαινόμενο. Το έχουμε κάνει (κρυφά!) όλες, δεν το παραδεχόμαστε ποτέ (ούτε μετά από το βασανιστήριο της σταγόνας!), δεν το συζητάμε ούτε μεταξύ μας.... (θα κλείσουν σπίτια αν το κάνουμε αυτό!)

Δεν έχω συμπέρασμα, απλά παραθέτω μερικά δείγματα τσιφτελοκατάστασης που μισούμε να αγαπάμε!

No 1 No 2 No 3

ΥΓ: Oι άντρες σε αντίστοιχες καταστάσεις ακούνε Τερλέγκα, Καρρά και "Στην υγειά της αχάριστης"! (Όχι που δε θα σας ρουφιάνευα κι εσάς...!)

Gimme five man!!!

Καθυστερημένα μεν αλλά "Κάλλιο αργά...."! Έπειτα από πρόσκληση της proserpinas και της julia! (Thanks girls!) αποφάσισα να εκτεθώ κι εγώ στα μάτια σας! (βαθιά ανάσα......breathe in-breathe out......)

1) Eίμαι επιρρεπής στις καταχρήσεις κάθε είδους! (τσιγάρο, αλκοόλ, φαγητό) Το σεξ το παραλείπω γιατί δεν ξέρω εγώ από τέτοια πράγματα! (γέλασε κανείς????)

2) Εδώ και μερικές μέρες ζω μία "περίεργη" κατάσταση που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι σενάριο ταινίας! (όχι τρόμου, ελπίζω!)

3) Έχω παθολογικό φόβο με τα έντομα! (μπορώ να μείνω στον τόπο αν με πλησιάσει πετούμενο μεγαλύτερο από μύγα, κυριολεκτώ!) Αυτό δε συμβιβάζεται με την ιδιότητά μου ως Δασοπόνου (ναι, έχω γίνει ρόμπα πολλές φορές μέσα στο δάσος όταν όλοι πάνε ανατολικά πχ κι ένα παλαβό τρέχει κατοστάρι προς την αντίθετη κατεύθυνση!) και οσονούπω θα πρέπει να σκάσω πολλά λεφτά στους ψυχολόγους για να το ξεπεράσω!

4) Όταν κάνω ζημιά/χοντράδα/πατάτα, καταφεύγω στα νάζια και στο αθώο ύφος "Το 'θελα?? Δεν το 'θελα!" και (σχεδόν) πάντα βγαίνω λάδι! (έχω εισπράξει μούτζες βέβαια και μπινελίκια αλλά μετά όλοι το μετανιώνουν που μίλησαν άσχημα σε ένα αθώο πλάσματάκι, που στην τελική δεν έφταιγε επειδή το συλλεκτικό βάζο αποφάσισε να τσακιστεί από το τραπέζι!!!!)

5) Δεν παραδέχομαι ποτέ ότι κάτι με πείραξε/πλήγωσε και ντρέπομαι να ζητήσω χάρη/βοήθεια για το οτιδήποτε...Έτσι, οι άλλοι θεωρούν ότι μπορώ να χειριστώ όοολες τις καταστάσεις και ότι μπορούν πάντα να βασίζονται σε μένα για οτιδήποτε! (μπορούν αλλά αυτό μου κοστίζει σε ψυχική ηρεμία...)

Αυτάααα..... Λοιπόν κάνω πάσα το gimme five στους εξής αγαπητούς blogger: evaki, Φώτης, effaki, gsus, nikolas!

Και εις άλλα με υγεία παίδες!

I just missed the train

Ήταν να φύγω με το τρένο στις 8 σήμερα το πρωί! Για ανεξήγητο λόγο όταν ξύπνησα, καιγόμουν στον πυρετό, με ρίξανε στο φιλότιμο και δε με αφήσανε να κουνήσω ρούπι! (κι έχασα και τον αποχαιρετισμό με μαντήλι, με επιβάτη διασταυρούμενης αμαξοστοιχίας!!) Τώρα τα έχω στρουμφοπάρει και θα φύγω κλέφτικα! (θα το παίξω αδιάφορη και θα βγω σφυρίζοντας από την πόρτα, αφού θα έχω πετάξει πρώτα το σακ-βουαγιάζ από το μπαλκόνι!) Κανονική απόδραση μιλάμε, το 'χω δει σε ταινία, ελπίζω να πιάσει!! Ευχηθείτε μου Καλή Τύχη!!

ΥΓ: Ξέρετε τι σημαίνει η έκφραση "ρίχνω κάποιον στο φιλότιμο"? Αν μπορείτε, κάντε μία επεξήγηση! Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων! (δεν είναι για μένα, αλλά για να βοηθήσουμε κάποιον αδαή!)

Απολογισμός (?)

• Έχω πυρετό! (το 38άρι μου το χτύπησα! Καταραμένη ίωση, τώρα με θυμήθηκες??)

• Βαράω μπιέλα με την ευτυχία και την ανεμελιά γύρω μου! (στρουμφοτσαντίζομαι λέμε!!!!)

• Αύριο δουλεύω 9-5!

• Μεθαύριο ξαναδουλεύω 9-5 και μετά φεύγω ταξιδάκι προς Φοιτητούπολη να δώσω το στερνό μου μάθημα και να περάσω μία εβδομάδα απόλυτης κραιπάλης! (PS: Το μάθημα είναι προγραμματισμένο στις 14 Φλεβάρη... Κακό κάρμα να το πω? Την τύχη μου την ανέμελη να το πω??)

• Η συγκάτοικός μου σπεύδει από Κέρκυρα προς συμπαράστασιν! (για να μου δίνει νερό, να με χτυπάει στην πλάτη και να μου φωνάζει "No pain Rocky!!!" μέσα στο αμφιθέατρο!)

• Οι φίλοι που θα με φιλοξενήσουν (βλέπε προηγούμενο post!) με προειδοποίησαν ότι έχουν άγριες διαθέσεις! (θα προλάβω να πάω να δώσω ή δε θα ξυπνάμε πάλι?)

• Εδώ και καμιά ώρα ακούω καψουροτράγουδα (Τερλέγκας και δε συμμαζεύεται!) σερφάροντας στο Ίντερνετ! (το ρίχνω το επίπεδο που και που!)

• Κάτι εξετάσεις που πήρα χθες έδειξαν κάτι "απροσδιόριστο"! (να ανησυχήσω ή να πάω να βάλω φωτιά στον ακτινολόγο?)

• Από χθες έχω κλείσει οχτάωρο στο τηλέφωνο καθυσυχάζοντας ερωτοχτυπημένους φίλους και επαναλαμβάνοντας σταθερά το μάντρα "Εμένα δε με νοιάζει, εμένα δε με νοιάζει!" όταν η κουβέντα γυρνάει στη δική μου προσωπική ζωή!

• Με έχει καταλάβει μια αισιοδοξία (μέχρι χαζοχαρουμενιάς μη σας πω!), άνευ λόγου και άνευ βάσης δεδομένου ότι όλα μου πάνε όπως αυτά θέλουν! (εκτός από καλά!)

Γιατρέ μου τι έχω πάθει? Με πήρε το τριώδιο και με σήκωσε? Μήπως έχω τον Ερμή ανάδρομο? Να κόψω το τσιγάρο μήπως και να αρχίσω να τρώω πορτοκάλια? Με χάνετε σας λέω... Aν κάτι δεν αλλάξει σύντομα, με χάνετε!!!!

Του Τριωδίου το πανηγύρι....

Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα από μικρό παιδάκι το Τριώδιο μου τη στρουμφοέδινε!! Δε μου άρεσαν ποτέ οι εκδηλώσεις χαράς, ανεμελιάς και μασκαρέματος που κρατάνε και καιρό πανάθεμά τες!

Το τραύμα μάλλον προέκυψε στα παιδικά χρόνια! Μα να είσαι 5 χρονών, με το ζόρι να σου φοράνε "χαριτωμένες" στολές μπαλαρίνας, νεραϊδούλας, μαγισσούλας, μελισσούλας (και λοιπά υποκοριστικά!), να σε μπογιατίζουν ντε και καλά και να σε τραβολογάνε σε πάρτυ με άλλα παιδάκια εξίσου στραβωμένα από το μασκάρεμα?? Και να 'χεις κι εκείνα τα έρμα τα αγοράκια να έρχονται με τα σπαθάκια τους, τα όπλα τους και να στο παίζουν σούπερ-ήρωες!!! (ήσαστε λίγο πιο βλαμμένα από μας τα κοριτσάκια, λυπάμαι που το λέω...!)

Εντάξει, μέχρι την ηλικία των 10 που δε μπορούσα να το αποφύγω, για να μη με πούνε και περίεργη, συναινούσα κι εγώ... Στην έκτη δημοτικού πάντως, με δική μου πρωτοβουλία είχα ντυθεί Κόμισσα Δράκουλας και λαχτάρησαν οι συμμαθητές γιατί δεν ήταν λέει κοριτσίστικη στολή αυτή! (ρε άντε από κει, δεν ξέρετε τι σας γίνεται!)

Από τότε, όταν μπαίνει το Τριώδιο, η χειρότερή μου! Στα πάρτυ πάντα ξεχωρίζω γιατί είμαι η μοναδική που πηγαίνω με τα κανονικά μου ρούχα, στην Πάτρα δεν πήγα ποτέ τέτοιες μέρες, στην Πλάκα μια φορά κόντεψα να κόψω τις φλέβες μου αλλά έβγαλα και το άχτι μου με τα ρόπαλα...

Προβληματίζομαι όμως... Είναι σοβαρό πρόβλημα τώρα αυτό? Αντικοινωνική δεν είμαι, ξενέρωτη ούτε... Γιατί δε μπορώ με τίποτα (μόνο με λοβοτομή!) να συμμετάσχω σ' όλο αυτό το πανηγύρι? Και η μόνη στολή που θα μπορούσα να φορέσω τέτοιες μέρες είναι της Μορτίσια Άνταμς! Μαύρη μαυρίλα δηλαδή...

Να ανησυχήσω ή να το αφήσω για μετά του Αγίου Βαλεντίνου? (αυτόν θα τον κράξω σε επόμενο ποστ!)

Wake Up And Smell The Coffee

"I...I went to hell, I might as well learn by my mistakes... I, at twenty-four, was insecure, to do whatever it takes...

Come on and wake up, wake up, wake up, wake up! Shut up, shut up, shut up, shut up! It's time! Smell the coffee!! Wake up, wake up, wake up, wake up!! Shut up, shut up, shut up, shut up!! This time smell the coffee!

She's only got one reason to live... This is your life?! She's only got one message to give... Give it tonight...

She's so gorgeous, I'll do anything... She's so gorgeous, I'll Lose everything..."

Αν σας χαλάνε οι ξενόγλωσσες που παρεμβαίνουν στην αρχή του video, ακούστε το τραγουδάκι από εδώ! Αξίζει της προσοχής σας....

Δε σ'ακούωωωω!!Χάνεσαι, χάνεσαι... Πάτα το μηδέν....!!!

Άκουσε να σου πω καλό μου σύμπαν... Όταν κάνω ευχές να χτυπήσει το τηλέφωνο, δεν εννοώ να χτυπήσει από 10 άσχετους (κυριολεκτώ! το σημερινό θα γραφτεί στα χρονικά της Vodafone!) που με θυμήθηκαν στα καλά του καθουμένου!

Εννοώ να χτυπήσει από ένα συγκεκριμένο άτομο!!

Και μη μου τα γυρνάς τώρα εμένα ότι και καλά να προσέχω τι εύχομαι! Δε θέλω άλλες πλακίτσες τέτοιου είδους! Σαν τον καπετάνιο που ζήτησε 50 πόντους δε λέω τι, και του έστειλες 50 πόντους μούτσο!! Και αν είναι να κάνεις κανένα καλό, κάντο σήμερα, (That's not a request! It's an order!!!) αλλιώς απλά προσπέρασέ με την επόμενη φορά που θα σου έρθει η όρεξη για αστειάκια! Εντάξει???

Άμε στην ευχή τώρα και κοίτα να ισιώσεις τα προηγούμενα μην αγριέψω!!! (Αφού δεν παίρνεις από ευχές, θα πάρεις από φοβέρες!!!!!)

Καλό μου σύμπαν... Άσε με ήσυχη επιτέλους!!!!!!!!!!!

Δε μου λές? Τι κατάλαβες τώρα?? Δεν ήσουνα μια χαρά εκεί που ήσουνα? Τι το 'θελες να 'ρθεις μια βόλτα εδώ στο Νότο ?? Εντάξει. έχεις δίκιο! Ήθελες να ξεσκάσεις, έχεις και υποχρεώσεις εδώ πέρα, ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο... Εγώ η έξυπνη από την άλλη, τι έκανα, μου εξηγείς?? Μια χαρά δεν καθόμουν στο σπιτάκι μου?? Τι την ήθελα την έξοδο??? (Να, να, να! Να μη μου τα χρωστάω!!!)

Και βρεθήκαμε με μεγάαααλη παρέα και τι καλά που ήηηηητανεεεεε!!!! Εγώ να παρακαλάω να ανοίξει η γη να με καταπιεί (αυτό γιατί δε γίνεται ποτέ όταν το θες, μου εξηγεί κάποιος??) κι εσύ... Δεν ξέρω τι έκανες, ήμουν απασχολημένη να ψάχνω ένα φτυάρι για να σκάψω μόνη μου λαγούμι να κρυφτώ, αφού δεν προθυμοποιήθηκε η καλή μου η τύχη να κάνει ένα τσουνάμι, να με πάρει και να με σηκώσει εμένα και τις ιδέες μου!!! Και η γλώσσα του σώματος να κοντεύει να σπάσει τα τύμπανα όλων των παρευρισκόμενων! "Νιώθω άβολα λέμε, κάντε κάτι!!" (απάντηση: "Τα 'θελες, σκάσε τώρα!")

Καλά, κι εσύ δεν πήγαινες πίσω... Ένα σβήνω, ένα ανάβω, ντουμάνι το μαγαζί.... Τι ωραία που περάσαμεεεεεεε!!! Και όταν καταλάθος(?) έτυχε(?) να ανταλλάξουμε 2-3 αμήχανες κουβέντες... Τι ξεστόμισα πάλι Θεέ μου?? "Γεια σου ξένε!" (αμ δεν τα λένε αυτά κοπέλα μου!) Κι εσύ όμως... Τι ευφράδεια ήταν αυτή?? Τι οίστρος?? Άκου εκεί "Strangers in the night"! (που να σου φέρω τίποτα βαρύ κι ασήκωτο στο κεφάλι, να σου πω εγώ....) Αν δεν με εμπόδιζαν τα γαλλικά μου και το πιάνο μου (την καλή μου την ανατροφή μέσα...) , την ξανάστροφη δε θα τη γλίτωνες!!

Και καλά μέχρι εδώ, πες ότι την έκανα την εξυπνάδα μου και τη λούστηκα... (ας πάει στην ευχή!) Μου εξηγείς σε παρακαλώ πολύ, εγώ γιατί γύρισα σπίτι με ένα "σφίξιμο" στην καρδιά? Και γιατί η υπερέντασή μου χτύπαγε "κόκκινο" μέχρι να κοιμηθώ? (και πώς κοιμούνται τώρα, μου λες?)

Όοοοοχι αγάπη μου, καλά να είσαι, αλλά το δηλώνω. Εγώ μέχρι να έρθει η ώρα να γυρίσεις στο Βορρά (πότε θα είναι αυτή η ώρα είπαμε??) , δεν ξαναβγαίνω από το σπίτι, δεν ξαναεμφανίζομαι στην κοινή μας παρέα (φτάνει όσο εκτεθήκαμε χθες!) , με πήρε το "Εύρηκα" σου λέω, άσε με.... (Έλα μην κάνεις έτσι, μη μου πεθάνεις από τη στενοχώρια! Θα το ξεπεράσεις! (πλακίτσα!))

Και δεν είναι ότι δεν θέλω να χτυπήσει το ρημάδι το τηλέφωνο... (χτύπα καταραμένο, μην την πληρώσεις εσύ!!!)

Αλλά τι άλλο θα μπορούσα να πω τώρα για να διασκεδάσω τις εντυπώσεις?

Ενώ ετοιμάζομαι για ένα "περίεργο" Σαββατόβραδο...

Τι να σου λέω τώρα??

"Ξέρω πως δε ζητάω συγγνώμες και αδιαφορώ για τις υπόλοιπες γνώμες… Ακούω μόνο την καρδιά μου και ενεργώ σε κάθε της θέλημα! Κι έτσι συχνά δεν ψάχνω τα ωφέλιμα, μα αναζητώ επίμονα εκείνα που έχουνε έρωτα, και αγγελάκια φτερωτά να πετάνε τριγύρω!

Κράτησα μια φράση απ' ό,τι μου 'χες πει εκείνο το βράδυ, ένα μικρό παιδί πέρασε από μπροστά σου καθώς σου πρόσφερα ένα χάδι και ένα λιβάδι γεμάτο κίτρινες τουλίπες! Κι εσύ μου πες "Συγγνώμη μοιάζει αστείο, αλλά μου δίνεις τα πάντα ενώ εγώ δε χρειάζομαι τίποτα και έτσι χωρίζουμε τώρα ανύποπτα, για να μη πληγωθούμε αργότερα"!

Θεέ μου, μη χειρότερα!

Πάθος ήμουν κι όχι λάθος... Τώρα φεύγω, ήρθε η ώρα... Μη μου λες να γυρίσω. Μόνη θα συνεχίσω..

Μα θα υπάρχουν και εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις και στο τηλέφωνο απάνω θα περιμένεις μια λέξη μου… Και το ξέρω πως τώρα θα ‘σαι μόνη σου και δε μου φαίνεται παράλογο. Μα θα μ' ήθελες πίσω…

Μη ζητάς άλλη εξήγηση, δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις. Μες στα όρια του κόσμου σου δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις..

Έκανα τα πάντα. Ο κανόνας έλεγε αγάπη και αφοσίωση και εξοικείωση με κάθε σου τρέλα. Χορούς στη βροχή, κολύμπι το Νοέμβριο γυμνοί στην ταράτσα με ξαπλώστρες και ομπρέλα!!! Και τώρα που έφυγες ο κόσμος άλλαξε. Θα ξεκουμπώσω τα φτερά μου από τα χέρια, δε θα μιλάω σουαχίλι στο σκύλο σου και δε θα κελαηδούν electro-dance τα περιστέρια!

Φώτα λάμπουν όπως πρώτα… Μόνη είμαι κι είσαι πιόνι. Μη μου λες να γυρίσω, μόνη θα συνεχίσω..

Μα θα υπάρχουν και εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις και στο τηλέφωνο απάνω θα περιμένεις μια λέξη μου… Και το ξέρω πως τώρα θα σαι μόνη σου και δε μου φαίνεται παράλογο.

Μα θα μ'ήθελες πίσω...

Πάθος ήμουν κι όχι λάθος. Τώρα φεύγω, ήρθε η ώρα...

Το ποτάμι πλημμύρισε το δρόμο, πήρε μαζί του έναν αστείο ταχυδρόμο που ‘χε στα χέρια του ένα κίτρινο δέμα με δύο τουλίπες, μια καρδιά και ένα ψέμα κι έβρεχε μικρές πυγολαμπίδες… Για να διαβάζει μέρα νύχτα τις σελίδες που χεις κρυμμένες βαθιά μέσα στην τσάντα…

Δικός σου για πάντα…

Μη ζητάς άλλη εξήγηση, δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις. Μες στα όρια του κόσμου σου δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις…"

U are back on my mind...

"Fields of fire that passed the train… The sky is victorious but here comes the rain. Friday is taking me home again, and I've nothing but you on my mind

Grass is greener without the pain… I think that I'm changing but I'm just the same. My sun is ascending again... And I've nothing but you on my mind...

Sometimes I feel like I'm glad to be free. Sometimes I still want your arms around me… Sometimes I'm glad to have left you behind… The Crazy English Summer has put you back on my mind…

Life's a riot, a lover, a friend...Pity the day that it has to end… Friday come, speed me home again...

I've nothing but you on my mind…

Sometimes I feel like I’m fine on my own, fifty thousand miles from home...

Sometimes I'm weak and the past is my guide… Summer returns and puts you back on my mind…" Θυμάσαι την προηγούμενη πανσέληνο?

Wishing on a star

Χρειάζομαι όοοοοοοολη σας τη θετική ενέργεια για αύριο!! Eίναι για κάτι που θέλω πάααααααρα πολύ και ζητάω ενισχύσεις! "Μήτσο, I need backup!!!" Mετά τα πρόσφατα άσχημα γεγονότα, το δικαιούμαι νομίζω! Γι' αυτό σας λέω, κάντε ό,τι μπορείτε!!!!