Γκντουπ.... Άουτς!!!!!

Ναι, ναι, ναι! Αυτός ήταν ο ήχος του κεφαλιού μου στον απέναντι τοίχο! (συγγνώμη κυρία γειτόνισσα για το σαματά αλλά εδώ καράβια χάνονται....!) Το Πρωτοχρονιάτικο love story που ξεκίνησε με τις καλύτερες (?) προοπτικές δεν ευδοκίμησε! Έληξε άδοξα και μάλιστα με το χειρότερο κατ'εμέ τρόπο! Με εμένα να αναρωτιέμαι... Και παρόλες τις άμυνες που είχα βάλει σε λειτουργία! (γιατί δε λειτούργησαν αποτελεσματικά γαμώτο?????????????) Και, την τύχη μου την ανέμελη μέσα, πριν λίγο είχα κάνει φασίνα...(κοινώς δεν πέρασε καιρός που είχα μαζέψει τα σπασμένα!) Πάλι μάζεμα τώρα.... (και καλά τα μαζεύεις...Πώς τα ξανακολλάς τα ρημάδια τα κομμάτια?) Και να πεις ότι τα πάω καλά με τα οικοκυρικά?! Σκατά! Συγχωρήστε την αθυροστομία μου αλλά τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια...Θυμήστε μου σας παρακαλώ την επόμενη φορά που θα αισθανθώ κάτι έντονο να το κάνω γαργάρα και να επικεντρωθώ στην Έφη Θώδη που θα τραγουδάει μπροστά μου! Και την επόμενη φορά που θα δω την ανατολή στη μέση του πουθενά αγκαλιά με κάποιον που θα επικοινωνώ "εγκεφαλικά" και θα νιώθω απίστευτη χημεία θυμίστε μου το αποψινό post! Θα με γλιτώσετε από πολύ εσωτερική αναζήτηση, ξενύχτι, αϋπνία και κάψιμο επιπλέον εγκεφαλικών κυττάρων....(το κλάμα όπως είδατε, το προσπέρασα, μη μας πούνε και συναισθηματικούς...!)...

ΥΓ. Τα εκφράζω όσο μπορώ χιουμοριστικά αλλά να ξέρετε: Εγώ δεν είμαι καλά. Καθόλου καλά αυτή τη στιγμή.... YΓ 2: Και όχι, δεν είμαι πάντα τόσο υπερβολική, ούτε αφήνω συχνά το Νίκο Ξανθόπουλο που κρύβω μέσα μου να εμφανίζεται... Απλά αυτή τη φορά it was something I really, really wanted. "Wake up and smell the coffee"