Νοw the only way is up....

Κοίτα να δεις πως έρχεται! Εκεί που λες ότι η ζωή σου πάει να στρώσει, παίρνεις αποφάσεις, κάνεις τις απαραίτητες ενέργειες και βλέπεις τα πρώτα δειλά αποτελέσματα, έρχεται ένα ξαφνικό γεγονός και σε κάνει να θέλεις να κουλουριαστείς μέσα στα σκεπάσματα και να κοιμηθείς για μέρες, έτσι ώστε να μη σκέφτεσαι και να μη χρειαστεί να αντιμετωπίσεις τα νέα δεδομένα. Αλλά αυτό δεν είναι ποτέ εφικτό... Έτσι, με μια βίαιη κλωτσιά στα πισινά αναγκάζεσαι να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι πολύ πιο δυνατός απ' όσο θα ήθελες. Την Παρασκευή το απόγευμα μου παρουσιάστηκε η ευκαιρία για μια δουλειά που στην παρούσα φάση με βολεύει απίστευτα! Σε καφετέρια οικογενειακού φίλου, πρωινό ωράριο και μέχρι να ξεμπερδέψω με το μάθημα που χρωστάω, μόνο για τα Σαββατοκύριακα! Δε θα μπορούσα να ζητήσω κάτι πιο εύκολο για τώρα! Το Σάββατο το πρωί θα ήταν η πρώτη μου μέρα... Μεσολάβησε ένα νυχτερινό τηλεφώνημα που άλλαξε όλη την καλή πορεία της τύχης... Έχασα έναν πολύ δικό μου άνθρωπο. Η κηδεία ήταν στη Θεσσαλονίκη, το μεσημέρι του Σαββάτου. Δεν υπήρχε δυνατότητα να ενημερώσω τον εργοδότη μου εκείνη την ώρα ότι δε θα μπορούσα να πάω στη δουλειά το πρωί αλλά και το θεώρησα ανεύθυνο εκ μέρους μου να "κρεμάσω" κάποιον που με εμπιστεύτηκε τόσο... Έτσι, δεν είχα επιλογή. Από την ώρα που έμαθα το νέο, έμεινα άυπνη προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω τι έγινε και το πρωί στις 9 ήμουν στη νέα μου δουλειά.... Μη θέλοντας να προκαλέσω οίκτο, κατάφερα να αρνηθώ κάθε επαφή με την πραγματικότητα και να προσπαθήσω να ανταπεξέλθω όσο το δυνατόν καλύτερα... Δεν ήμουν εγώ εκεί. Ήταν σαν να έβλεπα κάποιον άλλον να κάνει αυτά που έκανα. Γέλασα με τους συναδέλφους και τους πελάτες, κρατούσα συνέχεια τα χέρια μου και το μυαλό μου απασχολημένα (αντιπερισπασμός pietaki....) και φυσικά δεν είπα σε κανέναν τίποτα. Μέσα μου ήθελα να ουρλιάξω, να βάλω τα κλάμματα, να τρέξω να συμπαρασταθώ στη μητέρα μου, ένιωθα θυμό που δε μπορούσα να αποχαιρετήσω το δικό μου άνθρωπο, αναρωτιόμουν τι κάνω εγώ εκεί... Αλλά τα κατάφερα! Δεν ξέρω πως και γιατί αλλά τα κατάφερα. Δε νιώθω περήφανη γι' αυτό, αλλά δεν το επέλεξα. Τα κατάφερα μέχρι την ώρα που επέστρεψα σπίτι το απόγευμα. Εκεί μόνο μου επέτρεψα να ξεσπάσω. Μόνη μου. Ξέσπασα και ακόμα ξεσπάω αλλά κατάλαβα κάτι. Η δύναμη που έχουμε μέσα μας είναι κάτι το απίστευτο. Δεν ήθελα να το διαπιστώσω έτσι αλλά να που έγινε. Και αφού μπόρεσα να τα βγάλω πέρα εκείνη τη μέρα χωρίς να εκραγώ, σίγουρα μπορώ να τα βγάλω πέρα και στα άλλα, τα λιγότερο σημαντικά που με απασχολούν κατά καιρούς. Δε θα σταματήσω να χαμογελάω και δε θα πάρω πίσω τα όσα έγραψα τον προηγούμενο καιρό περί θετικής ενέργειας γιατί τώρα πρέπει να αποδείξω στον εαυτό μου ότι τα εννοούσα και ότι μπορώ να τα εφαρμόσω.

Ειδικά τώρα που τα χρειάζονται και οι γύρω μου περισσότερο από μένα...

"I'm so sad... I made the angels cry... Tears From The Moon..."

PS: Ο τίτλος του σημερινού post προστατεύεται από copyright ενός καλού φίλου που αν και δεν έχω δει ποτέ, του χρωστάω ένα ευχαριστώ για τη συμπαράσταση σε νύχτες αϋπνίας και όχι μόνο! ΚαληνύΚτα αχώνευτε! Σύντομα κοντά μας! (ελπίζουμε!) ;)

Με τι καρδιά να σ'αποχαιρετήσω?

Χθες το βράδυ είδα ένα κακό όνειρο...

Το διαισθανόμουν σήμερα όλη μέρα ότι κάτι θα γίνει και παρακαλούσα μέσα μου να μην είναι σοβαρό...

Ήξερα ότι θα ακούσω κάτι άσχημο όταν χτύπησε το τηλέφωνο μέσα στη νύχτα...

Ποτέ δεν είναι για καλό τέτοιες ώρες.

Αποφάσισες να "φύγεις" απόψε, χωρίς να μας αποχαιρετήσεις. Είχαμε χρόνια να σε δούμε και να μιλήσουμε.

Ξέρω όμως πως όσα κι αν μεσολάβησαν, κάποιες στιγμές μας σκεφτόσουν και πονούσες. Όπως πονούσαμε κι εμείς για σένα.

Έχω πολλά να θυμάμαι από σένα όταν ήμουν παιδί. Όλοι έχουμε... Μόνο μια σκέψη έχω τώρα στο μυαλό μου...

Θα ήθελα να είχα την ευκαιρία για μία ακόμα στιγμή μαζί σου... Να μιλήσουμε και να γελάσουμε όπως παλιά.

Αλλά δε θα το πω δυνατά αυτό γιατί θέλω να φύγεις ήσυχος και να έχεις "Καλό Ταξίδι"...

Το μόνο που θα κάνω είναι να πιω ένα ποτήρι κρασί για σένα και να καπνίσω το τσιγάρο που δεν καπνίσαμε μαζί.

Good Fortune!

Threw my bad fortune of the top of a tall building!!

I'd rather have done it with you! Your boy's smile five in the morning, Looked into your eyes.... And I was really in love!!

In Chinatown, hung over... You showed me just what I could do!

Talking about time travel and the meaning just what it was worth!!!

And I feel like some bird of paradise! My bad fortune slipping away... And I feel the innocence of a child! Everybody's got something good to say!

Things I once thought, unbelievable, in my life, have all taken place when we walked through Little Italy!

I saw my reflection come right of your face...

I paint pictures to remember... You're too beautiful to put into words! Like a gypsy you dance in circles, all around me and all over the world

And I feel like some bird of paradise! My bad fortune slipping away And I feel the innocence of a child! Everybody's got something good to say!!

So I take my Good fortune and I fantasize of our leaving! Like some modern-day gypsy landslide! Like some modern day Bonnie and Clyde...

On the run again... On the run again!!!

PS: Aντί για Καλημέρα!

Δεν πέφτουμε τώρα! Δεν πέφτουμε λέμεεεε!!!!!

Σέρνεται μελαγχολία! Και μαυρίλα! Και κατάθλιψη! Και πολύυυυ αρνητική ενέργεια!! Και μέχρι πριν από λίγα λεπτά με είχε βάλει κι εμένα από κάτω! Παρολίγον να κόψω τις φλέβες μου με Lady's ξυραφάκι! (αυτό που παράλληλα ενυδατώνει την επιδερμίδα!) Όοοοοοχι αγάαααπη μουουου!! Δε θα με πατάξεις εσύ! Κι ας μην είναι τίποτα όπως το θέλω κι όπως θα έπρεπε να είναι!

Έμεινα μέσα, Σάββατο βράδυ, στο σπίτι, να βαράω μύγες! Ε και? Είναι πουθενά γραμμένο ότι τα Σαββατόβραδα είναι αποκλειστικά για εξόδους??

Αισθάνομαι μόνη γιατί δεν έχω κοντά μου τα πρόσωπα που θα ήθελα! Ε και? Είπε κανείς ότι δεν θα τα έχω κοντά μου κάποια στιγμή στο μέλλον? Αυτά ή κάποια άλλα?

"Έπεσα" γιατί η προσωπική μου ζωή δεν εξελίσσεται όπως είχα φανταστεί! Ε και? Αφού ξέρω ότι η καλή μου νεραϊδονονά από κάτι με προφύλαξε κι ας μην το βλέπω τώρα! Ξέρω εγώ καλύτερα από αυτήν το λόγο που μου μετέτρεψε την άμαξα σε κολοκύθα μόλις πήγε 12? Όοοοοχι βέβαια, θα το διαπιστώσω στο μέλλον! Κι αν δεν το διαπιστώσω, δε χάθηκε κι ο κόσμος!

Στενοχωρήθηκα γιατί ένιωσα την απόρριψη! Ε και? Ποιος μου εγγυάται πως αυτοί που με απέρριψαν για τον οποιονδήποτε λόγο είναι πιο σωστοί και πιο ευτυχισμένοι από μένα? Ή ότι δεν θα το μετανιώσουν κάποια στιγμή που με "μαύρισαν" κι ας μην το μάθω ποτέ αυτό? Άσε που εγώ θα δυναμώσω ακόμα περισσότερο μετά από την "ήττα" μου κι ας μην ήταν αυτό που αρχικά ήθελα!

Κατηγόρησα τον εαυτό μου γιατί άκουσα να μου λένε ότι έφταιξε ένας δικός μου λάθος χειρισμός και ήρθε άσχημο αποτελέσμα σε κάτι που ήθελα πολύ! Ε και? Αν κάτι τόσο μικρό, έφερε την καταστροφή σίγουρα αυτό που ήθελα πολύ δε θα μπορούσε να σταθεί σε κάποιον ισχυρότερο κλονισμό! Οπότε ευτυχώς αυτό έγινε αντιληπτό νωρίς κι ας πονάει λίγο τώρα!

Ένιωσα κενή γιατί αναπόλησα στιγμές χαράς, κεφιού και ευτυχίας που πέρασαν! Ε και? Όπως ήρθαν εκείνες, έτσι θα έρθουν κι άλλες! Και θα είναι και ακόμα καλύτερες!

Κόντεψα να σπάσω το κινητό επειδή δεν έχει χτυπήσει καθόλου εδώ και κάτι μέρες! Ε και? Πόσες φορές δεν κόντεψα να το σπάσω στο παρελθόν επειδή χτυπούσε συνέχεια όταν ήθελα την ησυχία μου?

Είπα μέσα μου ένα εκατομμύριο φορές ότι έπεσε πολύ μοναξιά τελευταία! Ε και? Θα με γνωρίσω καλύτερα έτσι, χωρίς να με αποσπάσει τίποτα και κανείς!

Θύμωσα γιατί σκέφτηκα ότι είναι τουλάχιστον άδικο να περνάω δύσκολες και επίπονες καταστάσεις για τις οποίες δε μπορώ να μιλήσω ούτε στους καλύτερους φίλους! Ε και? Μήπως είμαι η μοναδική?

Αγχώθηκα γιατί ακόμα δεν έχω βρει τη δουλειά που θέλω! Ε και? Θα τη βρω και μετά θα αναπολώ τις ξένοιαστες στιγμές της ανεργίας που δε με απασχολούσε το ξυπνητήρι!

Έσπασα το κεφάλι μου για τα λεφτά που δεν έχω και που θα με έκαναν να ζω πιο άνετα! Ε και? Μήπως όσοι τα έχουν σε περίσσευμα δεν έχουν σκοτούρες?

Τα έβαλα με μένα γιατί ενώ έχω ένα κάρο πράγματα να κάνω, χαζεύω! Ε και? Αφού ξέρω ότι λειτουργώ καλύτερα υπό πίεση και ότι την τελευταία στιγμή θα τη σκαπουλάρω πάλι!

Ναι, το αποφάσισα! Παρόλο που εύκολα "πέφτω" από τα στραβά και παραιτούμαι, αυτή τη φορά δεν θα τα δω όλα μαύρα! Θα τα δω από την άλλη όψη τους! Θα κάτσω και θα ψάξω στο καθετί που με προβληματίζει, με φοβίζει, με πληγώνει, με ρίχνει, μία θετική πλευρά! Τι κι αν αυτή δεν ισχύει από πρακτικής πλευράς? Τουλάχιστον θα έχω βρει έναν τρόπο να ξορκίσω τα κακά και να προσελκύσω τα καλά! (ουστ από δω κακές σκέψεις και αρνητικά συναισθήματα! όξωωωω!) Γιατί η μιζέρια φέρνει μόνο μιζέρια! Ενώ τα χαμόγελα και τίποτα να μη φέρουν, κάνουν τους άλλους να αναρωτιούνται!

Και δε θα σταματήσω να λέω μέσα μου την ατάκα που λέγαμε ένα ευτυχισμένο πρωί στο Θησείο και μας πέρναγαν οι περαστικοί για τρελούς: "Μη μασάς ρε!! Μη μασάς! Εισ' ωραίος!!"

Κι ας παρεξηγηθώ!

ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΡΕΕΕΕ!!

Σκοτώνω άνθρωπο!!!!!!!!!!!!!!!

Όχι, δεν κάνω έρευνα για να σφυγμομετρήσω την ανταπόκρισή σας στους συναισθηματικά φορτισμένους τίτλους! Συνέβη περιστατικό και μάλιστα με το "Καλημέρα σας!"! Ξυπνάω σήμερα με πάαααρα πολύ καλή διάθεση! Απωθώ στο πίσω μέρος του μυαλού το χθεσινοβραδινό όνειρο όπου με έβλεπα να τρώω παγωτό (δεν ήταν λιγούρα τελικά αλλά λαχτάρα μέχρι τα μπούνια!Ακούς blogaki μου??), ανάβω την κουζίνα για τον καθιερωμένο ελληνικό και κατεβαίνω για τσιγάρα! (ναι, την καινούρια μου μάρκα, μην ξεχνιόμαστε!) Στην είσοδο, στέκομαι να τσεκάρω την αλληλογραφία, καθώς εδώ και μέρες περιμένω εναγωνίως κάτι από τη φανταστική μου συγκάτοικο, και τι βλέπω?? Μεγάλος κίτρινος φάκελος, με όνομα παραλήπτη την αφεντιά μου, σκισμένος στα δύο και ΑΔΕΙΟΣ!!!!! Έλειπε από μέσα και η σχετική επιστολή και ένα CDάκι με φωτογραφίες! Άλλαξα πέντε χρώματα (επικράτησε το μπλαβί!), καπνοί άρχισαν να βγαίνουν από τα αυτιά μου και είδα διαβολάκια με τρίαινες και Ινδιάνους με τσεκούρια να χορεύουν το Χορό του Πολέμου γύρω από το κεφάλι μου!!! Δεν μπορώ καν να διανοηθώ το θράσος του ατόμου που έκανε κάτι τέτοιο!!! Επειδή προφανώς το συγκεκριμένο άτομο είναι γείτονάς μου και σίγουρα θα έχουμε ανταλλάξει καλημέρες στο ασανσέρ, μπορεί να του έχω κρατήσει και την πόρτα για να περάσει (ανάθεμα την ευγένειά μου, ώρες ώρες!) το μπλαβί χρωματάκι που έχω πάρει γίνεται όλο και πιο έντονο!!!!!

Όχι, αυτό δεν θα περάσει έτσι!! Δεν ξέρω τι θα κάνω αλλά ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΤΣΙ ΛΕΩ!!! "There aren't many problems that cannot be solved by the appropriate amount of explosives!!"

Που ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΕΙ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ, Η ΤΟΣΤΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΛΛΙ ΑΠΟ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟ ΝΤΕΚΑΠΑΖ, ΠΑΛΙΟΑΝΘΡΩΠΑΡΙΟ!!! (κοινώς παλιοκουφάλα, αλλά δεν ήθελα να το πω!)

PS: Aφήστε που το CDάκι περιείχε τις ιστορικές φωτογραφίες-ντοκουμέντα από την έξοδο της Πρωτοχρονιάς και των επόμενων ημερών...

Αλλάζουμε λέμε!

Άνεμος αλλαγής και ανανέωσης (πολύ προεκλογικό δεν ακούγεται αυτό?!) με πήρε και με σήκωσε! (να δω που θα με ξεβράσει!) Πήγα το ταξιδάκι μου, γύρισα και είπα να κάνω μερικές αλλαγές! Στο δωμάτιό μου (αναδιακόσμηση και ο Θεός να βάλει το χέρι του!), στο σπίτι γενικότερα (τρέμε πατέρα για το τι θα αντικρύσεις μόλις ξυπνήσεις το πρωί!), στα επαγγελματικά μου (άρχισα? διάβασμα για την εξεταστική!), στα προσωπικά μου (το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε?), γενικά στη ζωή μου! (άλλαξα μάρκα τσιγάρων!) Και για να σας αποδείξω ότι με χαρακτηρίζει συνέπεια λόγων και πράξεων (δεν είναι δική μου ατάκα αυτή!μπηχτή από ΣΑΠΟΥΝΟΠΕΡΑ είναι!) άλλαξα και λίγο την εμφάνιση αυτού του blog που έχει τραβήξει τα πάνδεινα από τις τρομερές μου εμπνεύσεις!!! Πάω τώρα να δω και λίγο Woody να σημειώσω ατάκες!

Πάρτε κι αυτό το τραγουδάκι για να μας πάει καλά η τόση αλλαγή!

Αντί για καληνύχτα!

Σήμερα ήταν μία εκπληκτικά γεμάτη μέρα! Συμπλήρωσα τρεις ώρες ύπνου (ναι,ολόκληρες!), έχασα τουλάχιστον 10 χρόνια από τη ζωή μου έχοντας άγχος για μια blogoσυνάντηση που τελικά αποδείχτηκε καλύτερη πέρα από κάθε προσδοκία (τζάμπα έφαγα τα χρόνια μου δηλαδή! ;) ), έφαγα τα μάτια μου στον υπολογιστή για μια ρημαδοεργασία και κατέληξα στο Παγκράτι να πίνω μπύρες με φιλικό ζευγάρι (ευτυχώς pietaki δεν κράτησα φανάρι, ήταν και τέταρτος στην παρέα! Ο ξάδερφος του Σ......) Αυτό που με έκανε πάντως να χαμογελάω όλη τη νύχτα, ακόμα και τώρα, είναι το ότι γνώρισα τρία καταπληκτικά άτομα! Το blogaki, την pietoula και τον theodore! Δεν ξέρω πως πέρασαν αυτοί μαζί μου (μάλλον τους έπρηξα λίγο με την ατυχή κατάληξη του πρόσφατου ρομάντζου μου αλλά κάναν το λάθος να με ρωτήσουν!), εγώ όμως ενθουσιάστηκα! Ήταν αυτό που περίμενα! Ναι, το blogaki είναι γλυκύτατο και αγαπησιάρικο και από κοντά, όπως ήδη φαντάζεστε όσοι την διαβάζετε! Η pietoula επίσης, με φοβερή αίσθηση του χιούμορ (και μου έδωσε και τις σωστές οδηγίες για το πως να φτάσω στο Παγκράτι!) και ο theodore ανεπανάληπτος όταν διηγείται τα όσα του συμβαίνουν! Πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβω και ειλικρινά ελπίζω να μη μείνουμε σ'αυτή την πρώτη συνάντηση!!! Και εις άλλα με υγεία παιδιά! Φιλάκια, καληνύχτα!

ΥΓ: Ακόμα χαμογελάω!

Did you have to let it linger?

"If you...Ιf you could return Don't let it burn, don't let it fade...

I'm sure I'm not being rude. But it's just your attitude, It's tearing me apart...

It's ruining everything And I swore, I swore I would be true!

And honey so did you...

So why were you holding her hand? Is that the way we stand?

Were you lying all the time? Was it just a game to you?

But I'm in so deep... You know I'm such a fool for you...

You got me wrapped around your finger. Do you have to let it linger?

Do you have to, do you have to Do you have to let it linger?

Oh, I thought the world of you I thought nothing could go wrong But I was wrong... I was wrong...

If you, if you could get by. Trying not to lie. Things wouldn't be so confused. And I wouldn't feel so used... But you always really knew, I just wanna be with you...

And I'm in so deep You know I'm such a fool for you You got me wrapped around your finger Do you have to let it linger? Do you have to. do you have to

Do you have to let it linger?"

"There’s no need to argue anymore..

I gave all I could, But it left me so sore...

And the thing that makes me mad, Is the one thing that I had...

I knew…I knew I ‘d lose you...

You’ll always be special to me

And I remember all the Things we once shared

Watching TV …movies on The living room armchair

But they say it will work out fine Was it all a waste of time? Cause I knew… I knew, I ‘d lose you…

You ‘ll always be special to me

Will I forget in time? You said I was on your mind… There’s no need to argue No need to argue any more There’s no need to argue anymore Special…"

Δύο τραγουδάκια που έχω λιώσει αυτές τις μέρες! Ναι, θα πρέπει να με υποστείτε μέχρι να μου περάσει... Γιατί, δε μιλάω, δε μιλάω αλλά θα σκάσω...Και δε θέλω σχόλια του τύπου "Ξεκόλλα λέμε!" και "Πώς κάνεις έτσι?¨"! Γιατί συνήθως δεν κάνω έτσι... Τα ξέρω πριν μου τα πείτε αλλά αν δεν εκφραστώ κάπου θα γίνει έκρηξη μεγατόνων και δεν ξέρω γιατί αλλά δε μπορώ αυτή τη φορά να είμαι μέσα στην τρελή χαρά όπως είμαι συνήθως... Θα με αντέξετε?

Δε φτάνουν οι λέξεις

"Τράβηξα μια ρουφηξιά... Κι η κάφτρα του τσιγάρου το πρόσωπό σου φώτισε Σα λάμψη κάποιου φάρου...

Κι είδα απόκρημη αγκαλιά, Τα χέρια σαν κουρσάρους. Και μια ψυχούλα ναυαγό στη μέση του πελάγους...

Νησάκι το δωμάτιο... Το σκάψαμε ως τις άκρες. Μα δεν υπήρχε θησαυρός κι ας έγραφαν οι χάρτες... Τη γόπα έσβησα κλεφτά. Σηκώθηκα στα νύχια... Το SOS που σου ψιθύρισα ήταν μια "Καληνύχτα"...

Είδα απόκρημη αγκαλιά, Τα χέρια σαν κουρσάρους. Και μια ψυχούλα ναυαγό στη μέση του πελάγους..."

Προς: Σταματάκο, Ιταλό και Σωτηράκη. Θυμόσαστε τη διαδρομή "Μαργαρίτα-Οδός Ονείρων" που κατέληγε πάντα σε ολονύχτιες συζητήσεις είτε και οι τέσσερις μας μαζί είτε με τον καθένα σας ξεχωριστά?

Το ξυπνητήρι ποτέ να μην το ακούμε και να χάνουμε τα εργαστήρια...

Την καρυδόπιτα με παγωτό όπου τρέχαμε να βρούμε σιρόπι σοκολάτα και λέγαμε στη ζαχαροπλάστισσα ότι το θέλουμε για λεχώνα που της μύρισε...

Την κρέπα σοκολάτα που σας έβαζα να πάτε να πάρετε στις 3 τη νύχτα και που τελικά ποτέ δεν έτρωγα γιατί με έπαιρνε ο ύπνος μέχρι να γυρίσετε...

Τους μαραθώνιους θρίλερ με τους 3 μας να κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι σκασμένοι στα γέλια... Τη νύχτα που ήρθατε λιώμα στο σπίτι μου για να σκοτώσετε εκείνο το "τεράστιο" έντομο που με τρομοκράτησε και πήγατε να με ξεγελάσετε κι εγώ σας έλεγα ότι αν δε δω το "πτώμα" δε σας πιστεύω...

Τις φωτογραφίες που έχω από τoν καφέ μας στο "Blues" όπου στη μία είσαι τόσο σκεφτικός και στην άλλη γελάς σαν παιδάκι όταν καταφέραμε να σε αποσπάσουμε από το χωρισμό σου...

Οι εξομολογήσεις μας ο ένας στον άλλον και το σκάλωμά μου για τη σόμπα στις 4 το πρωί...

Το βράδυ που πέρασα στο νοσοκομείο κι εσείς δε φύγατε λεπτό και καταφέρατε όλο το προσωπικό να σας κερνάει ουίσκυ στο κυλικείο...

Την απειλή της νοσοκόμας που σας έδιωχνε από το δωμάτιο για να με αφήσετε να κοιμηθώ και σας έλεγε ότι επιτρέπεται να μείνει μόνο ένας...

Το "Αν φύγουν τα παιδιά, φεύγω κι εγώ" που της είπα με τον πυρετό στο 39 και τον ορό στο χέρι... Το βράδυ που με πήγατε στην Τρικάλων για να δω το μεγάααααλο μου έρωτα και με εμψυχώνατε μέχρι να φτάσουμε...

Το "Crazy water" και το "Aint no sunshine" που μου έβαζες να ακούσω όταν ήμουν πολύ χάλια για να πέσω ακόμα περισσότερο και να πάρω καμιά σωστή απόφαση...

Τις φορές που διαβάζαμε όλοι μαζί και πηγαίναμε να δώσουμε άυπνοι και ή πατώναμε πανηγυρικά ή περνάγαμε όλοι μαζί...

Τις φακές που έφτιαξα λύσσα στο αλάτι και μετά έτρωγες λουκανικόπιτες για να ξεπεράσεις το σοκ...

Οι ερωτικές μας απογοητεύσεις και επιτυχίες και ο τρόπος που τα λέγαμε ο ένας στον άλλον...

Το βράδυ που τραγούδαγα "Αγαπάω σαν παιδί αγαπάω" κι εσύ με κράταγες αγκαλιά και μου λεγες να το βγάλω από μέσα μου και φώναζες μαζί μου...

Το βράδυ που ήρθα σπίτι σου μέσα στα χιόνια επειδή μου είπες ότι θα τα 'πινες μόνος σου...

Το καπάκι του φέρετρου στην είσοδο της πολυκατοικίας και την τρεχάλα που έριξες για να ανέβεις όταν το είδες...

Όταν ήρθα Καρδίτσα για ένα βράδυ κάποιο Δεκαπενταύγουστο επειδή είχες φύγει από το σπίτι και πίναμε Μοσχοφίλερο ως το πρωί ακούγοντας Θανάση Παπακωνσταντίνου...

Τη νύχτα που περάσατε στο πάτωμα του σπιτιού μου επειδή ανησυχούσατε ότι έχω πιει πολύ...

Τα τηλέφωνα που έπαιρνε ο ένας τον άλλον όποτε ακούγαμε τα "Πριγκηπέσα", "Ήτανε μια φορά" και το τραγούδι μας...

Όταν σε έπαιρνα κλαίγοντας κι εσύ τα παράταγες όλα κι έτρεχες να με δεις...

Να ξυπνάω ανάμεσά σας τελείως πιασμένη και να με βάζετε να φτιάξω καφέ και γρήγορα για να δούμε τη συνέχεια της ταινίας που αφήσαμε στη μέση επειδή μας πήρε ο ύπνος...

Τους καφέδες και τις μάσες που κάναμε όταν μας στέλναν δέματα οι δικοί μας...

Το γάμο της ξαδέρφης του Σώτου και το γάμο του ξαδερφού μου που ήμασταν Δασοπόνοι εναντίον Ηλεκτρολόγων 1-0...

"Βλέπω γλάρους", την επόμενη της γιορτής μου στο μπαλκόνι του μεγάαααλου μου έρωτα...

Το ελεύθερο κάμπινγκ στον Πλαταμώνα με την χάρτινη τέντα που στήσατε έξω από τη σκηνή για να μη μας ζαβλακώνει ο ήλιος και ο ύπνος στις ξαπλώστρες κάτω απ'τα αστέρια...

Τα "Τζότζο έχω γράψει κάτι μουσικάρες" που μου έλεγες κι εγώ ερχόμουν και περνάγαν ώρες χωρίς να το καταλάβουμε...

Το κινέζικο μαρτύριο στην προφορική εξέταση της Διαχειριστικής ΙΙ που ιδρώναμε και ξειδρώναμε από φόβο δίπλα δίπλα...

Που ποτέ δεν κορόιδεψε ο ένας τον άλλον όταν ήμασταν μεθυσμένοι και λέγαμε τα απίστευτα...

Όταν με βάλατε με το ζόρι μέσα στο στριπτηζάδικο κι εγώ σας παρακάλαγα να φύγουμε...

Που δε σας είπα ποτέ και δε μου είπατε ποτέ ότι έχουμε αδυναμία ο ένας στον άλλον γιατί απλά δε χρειάστηκε...

Τη χαρά σου στο τηλέφωνο όταν σου ανακοίνωσα ότι "Ερωτεύτηκα πάλι μετά από τόσο καιρό" και η προσπάθειά σου να καθυσηχάσεις όλους τους φόβους μου και η επιμονή σου να με ξεκολλήσεις για να προχωρήσω έστω κι αν φάω τα μούτρα μου...

Τα σχέδια που κάναμε στη "Μαργαρίτα" όταν είπαμε ότι θα συγκατοικήσουμε όλοι μαζί...

Θα μπορούσα να γεμίσω δεκάδες σελίδες που να λένε για μας τους τέσσερις!! Αλλά μία μόνο σειρά με αυτό που νιώθω: Είμαι τυχερή που σας έχω φίλους.Και μου λείπετε... Αλλιώς ξεκίνησα αυτό το ποστ αλλά εσείς ήρθατε στο μυαλό μου! Η εικόνα είναι κλεμμένη από post του gsus και λίγο άσχετη με το θέμα αλλά πολύ επίκαιρη!Έχει να κάνει με το γκντουπ...άουτς!.... ;)

Γκντουπ.... Άουτς!!!!!

Ναι, ναι, ναι! Αυτός ήταν ο ήχος του κεφαλιού μου στον απέναντι τοίχο! (συγγνώμη κυρία γειτόνισσα για το σαματά αλλά εδώ καράβια χάνονται....!) Το Πρωτοχρονιάτικο love story που ξεκίνησε με τις καλύτερες (?) προοπτικές δεν ευδοκίμησε! Έληξε άδοξα και μάλιστα με το χειρότερο κατ'εμέ τρόπο! Με εμένα να αναρωτιέμαι... Και παρόλες τις άμυνες που είχα βάλει σε λειτουργία! (γιατί δε λειτούργησαν αποτελεσματικά γαμώτο?????????????) Και, την τύχη μου την ανέμελη μέσα, πριν λίγο είχα κάνει φασίνα...(κοινώς δεν πέρασε καιρός που είχα μαζέψει τα σπασμένα!) Πάλι μάζεμα τώρα.... (και καλά τα μαζεύεις...Πώς τα ξανακολλάς τα ρημάδια τα κομμάτια?) Και να πεις ότι τα πάω καλά με τα οικοκυρικά?! Σκατά! Συγχωρήστε την αθυροστομία μου αλλά τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια...Θυμήστε μου σας παρακαλώ την επόμενη φορά που θα αισθανθώ κάτι έντονο να το κάνω γαργάρα και να επικεντρωθώ στην Έφη Θώδη που θα τραγουδάει μπροστά μου! Και την επόμενη φορά που θα δω την ανατολή στη μέση του πουθενά αγκαλιά με κάποιον που θα επικοινωνώ "εγκεφαλικά" και θα νιώθω απίστευτη χημεία θυμίστε μου το αποψινό post! Θα με γλιτώσετε από πολύ εσωτερική αναζήτηση, ξενύχτι, αϋπνία και κάψιμο επιπλέον εγκεφαλικών κυττάρων....(το κλάμα όπως είδατε, το προσπέρασα, μη μας πούνε και συναισθηματικούς...!)...

ΥΓ. Τα εκφράζω όσο μπορώ χιουμοριστικά αλλά να ξέρετε: Εγώ δεν είμαι καλά. Καθόλου καλά αυτή τη στιγμή.... YΓ 2: Και όχι, δεν είμαι πάντα τόσο υπερβολική, ούτε αφήνω συχνά το Νίκο Ξανθόπουλο που κρύβω μέσα μου να εμφανίζεται... Απλά αυτή τη φορά it was something I really, really wanted. "Wake up and smell the coffee"

Όταν όοοοολο το σύμπαν συνομωτεί

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου, στo cafe των Hondos Center, τρεις φίλες (η συνάθροιση των μαγισσών!) συζητάνε τα περί Παραμονής Πρωτοχρονιάς! Αναλύουμε το τι καλά (?) θα περάσουμε στα μπουζούκια που θα πάμε (κανείς δεν είπε ότι είμαστε πρωτότυπες!) με την παρέα ενός καλού μας φίλου! Αφού σχολιάσουμε το στριμωξίδι που θα φάμε, τις μπόμπες που θα πιούμε και το ότι θα μας βρει η νέα χρονιά να σιχτιρίζουμε και να ορκιζόμαστε με το χέρι στο Ευαγγέλιο ότι του χρόνου θα κάτσουμε σπίτι μας έρχεται η ατάκα από τα χείλη της συγκατοίκου μου!(σωστά το έγραψα τώρα αυτό?)

- Θα είναι και ο Σ. την Παραμονή! - Ποιος είναι αυτός?? - Φίλος του φίλου μας. Επικίνδυνη περίπτωση! Είναι "παραπέρα" το άτομο.... -Δηλαδή? (ρώτησα χωρίς να δίνω ιδιαίτερη σημασία καθώς χάζευα μια παλιά συμμαθήτρια που είχα χρόνια να δω και αναρωτιόμουν "πού 'ναι τα χρόνια, ωραία χρόνιααααα....?" και δεν θυμάμαι την απάντηση!) -............. εσένα Γεωργία σίγουρα θα σου άρεσε! (μεταβίβαση στο υποσυνείδητο....!)

Παραμονή Πρωτοχρονιάς, γύρω στις 3 τα ξημερώματα, καταφέρνουμε να φτάσουμε στο έρμο το μαγαζί! Και..... Τι σημαίνει όταν ο μοναδικός άνθρωπος που τραβάει το βλέμμα σου πριν καν στον συστήσουν αποδεικνύεται ότι είναι ο Σ.?? (γελάς Θεούλη μου ε? Σε ακούω!!) Και τι σημαίνει όταν επίσης το ίδιο συμβαίνει και σε αυτόν? (εδώ γελάει ακόμα και ο Διάβολος!!) Περάσαμε ένα καταπληκτικό βράδυ με την Έφη Θώδη να τραγουδάει μέσα στ'αυτιά μας το Jingle Bells και για να συνέλθουμε κατά τις έξι αποφασίζουμε να συνεχίσουμε στο Vanilla στου Ψυρρή! Εντωμεταξύ το παιχνίδι του μυαλού έχει αρχίσει.... Μέχρι τις 9 το πρωί έχουμε καταφέρει να μιλήσουμε για όλα όσα δύο φυσιολογικοί άνθρωποι δεν θα συζητούσαν ποτέ Παραμονή Πρωτοχρονιάς μέσα στον γιορτινό πανικό! Εγώ έχω ήδη αρχίσει να ακούω τα καμπανάκια κινδύνου αλλά σε συνδυασμό με το Jingle Bells επιλέγω να τα εκλάβω ως Χριστουγεννιάτικα! Καταλήγουμε όοολοι μαζί για καφέ στο Θησείο, γελάμε με τα πάντα (κυρίως με τα χάλια μας που είμαστε ντυμένοι όοολοι σαν τις Κλάρες και μας κοιτάει ο κόσμος!) Το παιχνίδι συνεχίζεται.... Παίζουμε τάβλι και πάνω από τα ζάρια εξακολουθούμε να συζητάμε για όλα όσα δύο φυσιολογικοί άνθρωποι δεν θα συζητούσαν ποτέ εν μέσω μιας παρτίδας τάβλι! Κατά τη μία το μεσημέρι γυρίζω σπίτι και ναι τα καμπανάκια κινδύνου χτυπάνε ακόμα! Αυτή τη φορά επιλέγω να τα αποδώσω στο hangover!

2 Ιανουαρίου, σε γιορτή ένος άλλου φίλου του φίλου μας! Μπαίνουμε στο μπαράκι που κερνάει ρακόμελα ο εορτάζων (ευτυχώς ροκάδικο αυτή τη φορά και αισθάνομαι μέσα στα νερά μου!) και ενώ τα καμπανάκια είχαν πάψει να ηχούν, να τα πάλι! Αυτή τη φορά επιλέγω να σκεφτώ ότι μάλλον μου άφησε μόνιμο κουσούρι η υπερβολική δόση Έφης Θώδη! Το παιχνίδι του μυαλού γίνεται πιο έντονο... Εν μέσω ροκ πανικού συζητάμε για όλα όσα δύο φυσιολογικοί άνθρωποι δεν θα συζητούσαν ποτέ ακούγοντας Βασίλη Παπακωνσταντίνου! Και κάπου εκεί αρχίζει να μιλάει και η γλώσσα του σώματος...

Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές το τοπίο δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει αλλά με συγχωρείτε πρέπει να φύγω, έχω δουλειά! Να πάω να πάρω τη φόρα μου για να την έχω έτοιμη στην περίπτωση που χρειαστεί να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο!

ΥΓ: Καλή Χρονιά σας είπα??? Δε σας είπα! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ λοιπόν!!!!!!!!