Married with children

Καλέ μου Άη Βασίλη!

Εγώ αυτόν τον έχω μεγάλο άχτι!!! ΠΟΛΥ μεγάλο άχτι λέμε! Γι' αυτό φέτος είναι η τελευταία ευκαιρία που του δίνω να επανορθώσει για τα 24 έτη που περάσαν και με είχε γράψει! (αυτό σημαίνει ότι περιμένω μεγάααααλο δώρο! αυτοκίνητο, σπίτι κλπ κλπ) Εντάξει δε λέω, είμαστε πολλά παιδάκια σ'αυτό τον κόσμο (ποιος είπε "Κοτζάμ γαϊδούρα!"??? Το άκουσα!), που να μας προλάβει? Άσε που είναι και κάποιας ηλικίας οπότε δε μπορεί, θα του 'χει χτυπήσει και το Αλτσχάιμερ την πόρτα, αλλά αρνούμαι να δείξω άλλη κατανόηση!! Ποιος είπε "Δεν υπάρχει Αη Βασίλης!"???? Υπάρχει και θα σας το αποδείξω μετά τα Χριστούγεννα! :) Άντε, καλά να μας πάει η βδομάδα!

Cornflake girl

Σήμερα θυμήθηκα κάτι τραγούδια που άκουγα με τον ξαδερφό μου όταν αυτός περνούσε την εφηβεία κι εγώ έκλεινα τα 6-7 έτη (μπορεί και παραπάνω, ακριβώς δε θυμάμαι!) κι έκατσα και τα κατέβασα γιατί και να τα έχει περισώσει ο αγαπημένος μου ξαδερφούλης θα είναι σε κασέτα...Tori Amos λοιπόν. Κρυστάλλινη φωνή, αιθέριο εξωπραγματικό πρόσωπο, μελωδίες που βρίσκουν "φλέβα" και στίχοι που "αγγίζουν".. Αυτή την ώρα έχω λιώσει το "Crucify" και το "Silent all these years".

Crucify

"... I've been looking for a savior in these dirty streets... Looking for a savior beneath these dirty sheets... I' ve been raising up my hands, drive another nail in. Just what God needs... One more victim... Where 're those angels when you need them? Why do we crucify ourselves? Everyday I crucify myself. Nothing I do is good enough for you... Crucify myself. Everyday... I crucify my self... And my heart is sick of being in chains..."

ΥΓ: Θυμήθηκα επίσης ότι τότε ήθελα να της μοιάσω όταν μεγαλώσω αλλά δεν είχα ούτε κόκκινα μαλλιά ούτε γαλάζια μάτια...!

May the force be with us....

Οι ακραίες καταστάσεις απαιτούν ακραία μέτρα!!! Σήμερα έκανα μια λίστα σκέψεων/αποφάσεων/δηλώσεων/συμπερασμάτων! Ναι, το παραλήρημα επανήλθε...!

1) Δεν είμαι η Μητέρα Τερέζα! Δεν είμαι η Μητέρα Τερέζα, δεν είμαι.... (3 φορές πριν από κάθε γεύμα!) 2) Όοοχι, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι μία καλή πλευρά (κρυμμένη ή μη!) ούτε εμένα είναι δουλειά μου να τους τη βγάλω! 3) Μια φορά μ@%@&@ς?? Για πάντα μ@%@&@ς!! (διασταυρωμένο από την ανάλογη βιβλιογραφία!) 4) Ζούμε σε χαλεπούς καιρούς και πρέπει να είμαστε όσο το δυνατόν πιο αναγκαίοι! Οι ευαίσθητες ιδιοσυγκρασίες δεν ευδοκιμούν σ'αυτά τα κλίματα! (κλεμμένο από φιλαράκι που άμα το δει δημοσιευμένο θα με κοροϊδεύει για το υπόλοιπο της ζωής μου, γιατί διαφωνούσα κάθετα μαζί του ως προς αυτό!)

Είναι κι άλλα αλλά προς το παρόν δεν λένε να κατέβουν. Βγάλατε κανά συμπέρασμα? Αν ναι πείτε μου κι εμένα, θα με βοηθήσετε πολύ! Παραλήρημα τέλος... (προς το παρόν!)

Μεγάλη μπουκιά φάε...

- Δε μπορώ άλλο αυτή την κατάσταση με το Γ., δε θέλω πια να νιώθω αυτά που νιώθω... - Εγώ τι να πω?? Εγώ που δεν το έπινα το γάλα....Κοίτα με τώρα..! (κατεβάζοντας μια κουταλιά γάλα με corn flakes!) Ο παραπάνω διάλογος είναι πέρα για πέρα αληθινός, έγινε πριν 2 χρόνια σχεδόν, λίγους μήνες πριν τα δύο αυτά άτομα αποφασίσουν ότι συνεννοούνται μια χαρά (?) και ότι ήρθε η ώρα να συγκατοικήσουν!! Και τα κατάφεραν μια χαρά σας πληροφορώ! Είμαστε και οι δύο ακόμα ζωντανές!

Ταβανοθεραπεία.....

Έτσι είμαι τώρα!

Δε μπορώ να κοιμηθώ!Και το πρωί πρέπει να σηκωθώ χαράματα και ν'αρχίσω να τρέχω σαν το Βέγγο!Αλλά ο Μορφέας με σνομπάρει (που άμα τον βρω,θα του φέρω κάτι βαρύ κι ασήκωτο στο κεφάλι να μάθει αυτός...)! Έχω πέσει στο κρεβάτι κι έχω ξανασηκωθεί 3-4 φορές! Στο μπάνιο πήγα... Στην κουζίνα πήγα... Όλο το σπίτι το γύρισα! Μια χαρά το βρήκα, όπως το άφησα! Στην τελευταία απόπειρα μετά τις ασκήσεις αναπνοής (breathe in-breathe out!), κατέληξα να μετράω πόντο πόντο το ταβάνι παλεύοντας ταυτόχρονα με τα σκεπάσματα που μία με ζεσταίνουν, μία δε μου φτάνουν! Κι έτσι αποφασιστικά σηκώθηκα και άνοιξα τον υπολογιστή... Γιατρέ μου τι έχω?? Θα ζήσω??

Έτσι έπρεπε να' μαι!

Η επιστροφή του φοιτητή Νο2

Με άφορμη το σχόλιο του Κωνσταντίνου θυμήθηκα κι άλλα περιστατικά απείρου κάλλους που θέλω να μοιραστώ μαζί σας (γιατί τα 75 ευρώ την ώρα για τον ψυχολόγο δεν τα διαθέτω!)! Λοιπόν, πέρα από τους ελέγχους και την "αγωνία" (?) για τις εξόδους, τις παρέες και το πρωινό ξύπνημα, συμβαίνουν κι άλλα όμορφα! Από μικρή, από μωρό θα έλεγα, είμαι νυχτερινός τύπος! Αποδίδω καλύτερα εκείνες τις ώρες βρε αδερφέ, τι να κάνω??Νύχτα διαβάζω, νύχτα κάνω τις δουλειές μου, νύχτα θέλω να κάνω μπάνιο, νύχτα θέλω να τα κάνω όλα! Αρχίζουμε: "Είναι ώρα τώρα αυτή να φτιάξεις το δωμάτιό σου??", "Θα κρυώσεις αν σε πάρει ο ύπνος με βρεγμένα μαλλιά!" (λες και με το που θα βγω απ'το μπάνιο, θα ναρκωθώ!!) "Δεν κοιμάσαι?" (Ναι, κοιμάμαι!Μπροστά στον υπολογιστή και με τα μάτια ανοιχτά!!)! "Πώς θα σηκωθείς το πρωί?" (Με νεύρα γιατί θα φροντίσετε εσείς γι'αυτό!). Πες ότι τα ξεπερνάς κι αυτά! Μετά αρχίζει το άλλο τροπάριο: "Πάλι στο δωμάτιό σου θα κλειστείς?" "Έλα να σε δούμε κι εμείς λίγο!" Πάω κι εγώ και κοιτάμε ο ένας τον άλλον, άντε λέμε και καμιά κουβέντα, γελάμε, περνάει το μισάωρο, μόλις πάω να την κάνω με ελαφρά... "Πού πας πάλι???" "Να χ@#& πάω, μέχρι κι ο βασιλιάς μόνος του πάει εκεί!!!!!" Είμαι υπερβολική?? Εντάξει, για να μη με πείτε και γαϊδούρα, δε λέω μια χαρά άνθρωποι είναι, δε με έχουν και φυλακισμένη ούτε μου στερούν τίποτα, απλά νομίζω ότι δεν έχουν καταλάβει ότι έχω σταματήσει να πίνω το γάλα από το μπιμπερό! Και ναι, τα Pampers με στενεύουν πλέον! Και μη μου πείτε να βάλω Slipad, δε θα γελάσω καθόλου!

Η επιστροφή του φοιτητή

Εμένα εδώ δε μ'αρέσει!!Δε μ'αρέσει λέω!Πολύ μου κακοφάνηκε που γύρισα στην πατρική εστία μετά τα ένδοξα φοιτητικά χρόνια!(για πτυχίο μη ρωτάτε,χρωστάω ακόμα!)Έχει περάσει περίπου ένας μήνας και το 'χω πάρει απόφαση!Οι γονείς μου τρελλάθηκαν/μεταλλάχτηκαν/κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο όσο έλειπα και ερχόμουνα μόνο Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρια! "Πού θα πας??", "Τι ώρα θα γυρίσεις??", "Ακόμα κοιμάσαι??8 η ώρα!!" Ειδικά αυτό το τελευταίο ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω! Γιατί να σηκωθώ από τα άγρια χαράματα αφού δουλειά δεν παίζει ακόμα, για να δω τα πρωινάδικα??Ούτε όταν ήμουνα στο Γυμνάσιο δε θυμάμαι να έχω ζήσει τέτοιους ελέγχους!Κορυφαία σκηνή: Ένα βράδυ γύρισα κατά τις 5 (πολύ νορμάλ το βρίσκω!Εσείς?) και προφανώς επειδή άκουσαν το κλειδί (έχουμε και ασφαλείας που όσο να'ναι κάνει λίγο θόρυβο παραπάνω!) με το που μπαίνω βρίσκω τον έναν στο μπάνιο και την άλλη στην κουζίνα! "Α,ήρθες?? " Ναι",λέω εγώ, "εσείς τι κάνετε τέτοια ώρα??" "Εεε,να εγώ δίψασα" η μητέρα, "Εγώ σηκώθηκα να πάω στο μπάνιο!", ο πατέρας. ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ!!!!! Το διανοείστε?? Παίρνω τηλέφωνο τους απανταχού συμφοιτητές που επέστρεψαν κι αυτοί πρόσφατα και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι έχει πέσει επιδημία!!Ναι, έχουν γίνει έτσι όλοι οι γονείς σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας!!Θέλω να ξαναγυρίσω στη μικρή επαρχιακή πόλη που σπούδασα και να μείνω εκεί μέχρι να γεράσω!!Όντας φοιτήτρια φυσικά, αλλιώς δε λέει...!

Τέτοια ώρα....!

Τσιγάρα: γύρω στα 20 μέσα σε 4 ώρες, μπύρες:2 (πού είναι το jameson όταν το χρειάζεσαι?) Κι εγώ αναρωτιέμαι: The truth is really out there?? Μήπως αν κολλήσω κι εγώ στο παράθυρό μου ένα "Χ" από χαρτοταινία, θα σπέυσει κάποιος να δώσει λύση στο οτιδήποτε με απασχολεί?(στον Mulder έπιανε πάντως!!) Μήπως να έπεφτα για ύπνο και να σταματήσω να χαζεύω blogs νυχτιάτικα? Ας ακούσω προς το παρόν άλλη μία φορά τον Φόβο της Πακίτα Καλιέγο (Θανάσης Παπακωνσταντίνου) και βλέπουμε! Εξάλλου η ανατολή φαίνεται μια χαρά από τη μπαλκονόπορτα!Αλλά ας με κάνει κάποιος να σταματήσω γιατί με βλέπω να "ανεβάζω" κι άλλα posts μέχρι να ξημερώσει..!

Οι νόμοι του Μέρφι!

"Just when u see the light at the end of the tunnel, the roof caves in..!" and "If anything can go wrong,it will. At the worst possible moment!" Βρήκα στο google (τι ψαχνει ο άνθρωπος άμα βαριέται...) μία σειρά από τους "νόμους του Μέρφι"! Αισιοδοξότατα!! (αδόκιμος όρος,έχω τα πνευματικά δικαιώματα!) Έχουν πλάκα, έχουν γέλιο και έχουν και μία σοβαρότατη δόση αλήθειας! Το θέμα είναι να μπορείς να βάζεις χιούμορ στα στραβά και ανάποδα που σου συμβαίνουν! Πάντως πολύ θα ήθελα να έβγαινε κάποιος και να μπορούσε να τους διαψεύσει αυτούς τους "νόμους". Μπορεί άραγε κανείς??

Οι άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε..

Πριν λίγο καιρό ένας on-line φίλος μου "έμαθε" αυτό το τραγούδι που ακούω πάντα σε περίεργες στιγμές. Όπως η αποψινή για παράδειγμα.. "Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις, δε θα 'μαι εδώ για κανέναν... Μην έρθεις απόψε τη σιωπή μου να δεις, θα γράφω τραγούδια θλιμμένα... Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις, θα έχω κρυφτεί σε μιαν άκρη. Να ζω τ' όνειρό μου στην άκρη της γης, με χρώμα από φως κι από δάκρυ... Εδώ... Στον κόσμο μου θέλω να ζήσω... Εδώ... Το φόβο μου πίσω ν' αφήσω. Βροχή...Η σκέψη μας πάλι να σβήσει. Σιωπή... Ο ήλιος ποτέ δεν θα δύσει. Ξανά... Ν' αγγίζω το φως, το σκοτάδι. Φωτιά... Να καίει το φιλί κάθε βράδυ. Εδώ... Στου ονείρου το φως να γυρνάμε. Οι άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε... Μην έρθεις απόψε, δε θα 'μαι εδώ. Δε θέλω να κλάψω για σένα... Φεύγω σε λίγο μακριά να σωθώ. Δεν θα 'μαι εδώ για κανέναν... Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις, θα έχω κρυφτεί σε μιαν άκρη. Να ζω τ' όνειρό μου στην άκρη της γης, με χρώμα από φως κι από δάκρυ... Εδώ... Στον κόσμο μου θέλω να ζήσω. Εδώ... Το φόβο μου πίσω ν' αφήσω. Βροχή... Η σκέψη μας πάλι να σβήσει. Σιωπή... Ο ήλιος ποτέ δε θα δύσει. Ξανά... Ν' αγγίζω το φως, το σκοτάδι. Φωτιά... Να καίει το φιλί κάθε βράδυ. Εδώ... Στου ονείρου το φως να γυρνάμε. Οι άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε..."

Ιστορίες για κρουασάν!

Έχετε παρατηρήσει τελευταία ότι στα κρουασάν με σοκολάτα έχουν αντικαταστήσει την πραλίνα με κρέμα κακάο??Θέλω να το καταγγείλω καθώς αυτό που τρώμε καμία σχέση έχει με τα κρουασάν όπως τα ξέραμε!Ναι, έχω νεύρα σήμερα και μάλλον όλα μου φταίνε....