Thursday, November 01, 2007

Through your eyes

Σε λίγες μέρες κλείνει ένας χρόνος από τη μέρα που "ανέβασα" το πρώτο ποστ σε τούτο δω το blog! (Τι βλακείες έχω γράψει κι εγώ κατά καιρούς....) Ναι, το φανταστικό μπλογκάκι μου έχει επέτειο!!! (Άχου το μωρέ, το καλό μου!) Και παρόλο που τελευταία το έχω αμελήσει πολύ, και αυτό και τη blogόσφαιρα εν γένει, κάπως μου φαίνεται αυτός ο χρόνος που πέρασε... Γι'αυτό λοιπόν, φανταστικό μου μπλογκ μας αφιερώνω το παραπάνω τραγουδάκι! (Δεν είναι πολύ πολύ γλυκο???)

Thursday, September 06, 2007

Άαααει σταυρώσουου

Εφάκι, πρόσεχε τι εύχεσαι!

Tuesday, August 28, 2007

Έκτακτο παράρτημα

Είναι η πρώτη, και ελπίζω η τελευταία με τέτοιες συνθήκες, φορά που νιώθω ανάγκη να σχολιάσω την επικαιρότητα μέσα από αυτό το blog.
"Δε μας θέλει άλλο ο Θεός παιδάκι μου, μας βαρέθηκε... Μας έβαλε να καούμε μόνοι μας." Αυτό άκουσα την Παρασκευή το βράδυ από τη γιαγιά μου, ετών 98, ιδιαίτερα θρησκευόμενη αλλά αυτό της το συγχωρούμε λόγω ηλικίας...
  • Άνθρωποι παίρνουν τηλέφωνο στα κανάλια και παρακαλούν να πάει κάποιος να τους βοηθήσει. Οι παρουσιαστές αναλαμβάνουν το ρόλο του μεσάζοντα, πιέζοντας τις υπεύθυνες δυνάμεις να κινηθούν. "Γιαγιά, το φανταζόσουν ότι το 2007, 98 χρόνια μετά τη γέννησή σου, η σωτηρία σου θα εξαρτάται από έναν γραβατωμένο και άψογα μακιγιαρισμένο δημοσιογράφο?"
  • Μια γυναίκα κλαίει στον "αέρα" φωνάζοντας να έρθει κάποιος να πάρει από το χαμό το νεογέννητο μωρό της. Μόνο αυτό. "Παναγία μου, το παιδί μου..." "Γιατί, ξέρεις γιαγιά, το 2007, δε μπορείς να στηριχτείς σε κράτος, χωροφύλακες, αγροφύλακες, πυροσβέστες και πολιτικούς. Στην Παναγία μόνο. Α, και αν έχεις κινητό στον Ευαγγελάτο."
  • Εθελοντές καταγγέλουν ότι προθυμοποιήθηκαν να σπεύσουν με εξοπλισμό και με τα κατάλληλα μέσα όπου ήταν αναγκαίο και εισέπραξαν την απάντηση από τις αρμόδιες αρχές ότι "Δε σας χρειαζόμαστε". "Γιαγιά, ξέχασα να σου πω, ότι το 2007, δεν ξέρουμε καν ποιες είναι αυτές οι Αρμόδιες Αρχές. Στα χρόνια σου ήταν ο πρόεδρος του χωριού, ο αστυνόμος, ο χωροφύλακας, σωστά?"
  • Οι πολιτικοί βάζουν σπορ, επώνυμες, ενδυμασίες, "τρέχουν" με συνοδεία σωματοφυλάκων στις περιοχές που καίγονται και "οργίζονται μαζί μας". Και φυσικά οι σωματοφύλακες φροντίζουν να απομακρύνουν από τους συντετριμμένους πολιτικούς μας κάθε δυσάρρεστη φωνή. "Μη με σπρώχνεις, ο πρωθυπουργός δεν είναι απλησίαστος!". Η φωνή αυτή βγήκε από μία καθόλα αξιοπρεπέστατη και απελπισμένη κυρία η οποία ήθελε να εκφράσει κάτι, ο,τιδήποτε στον αρχηγό του κράτους ΤΗΣ. Για να εισπράξει ως απάντηση ένα νεύμα του κεφαλιού. "Ακούς γιαγιά? Ένα νεύμα μόνο."
  • Ακούς για το θάνατο μίας μητέρας αγκαλιά με τα τέσσερα παιδιά της. Τη στιγμή που έτρεχαν να σωθούν από τη φωτιά. Καλό μου κράτος, σου εύχομαι να ακούς τις κραυγές και τις σκέψεις της τη στιγμή εκείνη, και να μη μπορείς να ησυχάσεις. "Γίνομαι μελό και υπερβολική γιαγιά, το ξέρω. Αλλά έχεις ζήσει πόλεμο, Εμφύλιο, και όλα αυτά με πέντε παιδιά και νιώθεις τι εννοώ, έτσι δεν είναι? Κι εσύ τα γλίτωσες τα παιδιά σου. Εκείνη?"
  • Ξανά στους πολιτικούς μας. Τώρα φοράνε μαύρες γραβάτες και κηρύττουν εθνικό πένθος. Τριήμερο κιόλας. Μεγάλη βοήθεια, μπράβο. Δημοσιογράφοι κάνουν ηλίθιες ερωτήσεις. "Και τώρα τι περιμένετε?" Περιμένουμε να μην υπάρχει τίποτα άλλο να καεί για να σταματήσει η φωτιά. Αυτό περιμένουμε. "Γιαγιά, το φαντάζεσαι ότι τα δισέγγονά σου θα ακούν ιστορίες για κάτι μυστήρια πράγματα που υπήρχαν κάποτε και τα λέγαν δάση?"
Γιαγιά, ακούγομαι πολύ μελοδραματική ε? Ε, δε με νοιάζει. Αλήθεια. Μπορεί και να μην τα λέω καλά. Τα είπαν τόσοι και τόσοι αυτές τις μέρες. Τα είπαν καλύτερα από μένα. Αλλά έχω ταραχτεί πολύ με όσα έχω δει και ακούσει. Και ντρέπομαι που τα είδα παρακολουθώντας τηλεόραση στο σπίτι μου, πίνοντας τον καφέ μου και στη δροσιά του κλιματιστικού μου. Ντρέπομαι που λίγα χιλιόμετρα παρακάτω παρακαλούσαν για νερό και συγκέντρωναν τους ηλικιωμένους τους και τα παιδιά τους στις εκκλησίες και στις πλατείες για να τους προστατεύσουν. Στις εκκλησίες γιαγιά, το διανοείσαι? Όπως πενήντα χρόνια πριν.
Ντρέπομαι που όλα αυτά αποτελούν μόνο ένα θλιμμένο σχόλιο μέσα στην καθημερινότητά μου. Μεταξύ του αν θα βγω απόψε και του ότι πρέπει να ξυπνήσω νωρίς αύριο για να πάω στη δουλειά. Ναι γιαγιά, καλά θυμάσαι, σπούδασα κάτι μυστήριο που έχει να κάνει με τα δάση. Κάποιοι φίλοι με λενε "Παλαιοντολόγο", πόσο δίκιο έχουν. Τι σου λέω τώρα...
Μου έρχεται να κλάψω γιαγιά, όταν άκουσα ότι άνθρωποι κοντά στην ηλικία σου έχασαν το σπίτι που ζήσαν μισό αιώνα. Έχω μεγάλη ευαισθησία στους ηλικιωμένους και δεν μπορώ γιαγιά να σκέφτομαι κάποιον σαν εσένα να προσπαθεί να τρέξει και να μην μπορεί. Να νιώθει απελπισία και απόγνωση. Να βλέπει το σπίτι του, το χωράφι του να καίγεται και να πρέπει να ξαναρχίσει από την αρχή. Πού? Και πώς? Δεν αντέχω να βλέπω στα κανάλια μεγάλους ανθρώπους να κλαίνε σα μωρά παιδιά. Φαντάζομαι εσένα στη θέση τους.
Το ξέρω γιαγιά ότι γράφω όπως να 'ναι, χωρίς ειρμό και χωρίς σειρά. Αλλά έτσι όπως τα έχω στο μυαλό μου, έτσι κατεβαίνουν.
Και δε σου είπα, σκέφτηκα να κατέβω κι εγώ στο Σύνταγμα αύριο, φορώντας μαύρα. Να διαμαρτυρηθώ για να νιώσω καλύτερα. Ακούς γιαγιά? Να νιώσω καλύτερα εγώ! Θα το καταλάβω απόλυτα αν δε μου ξαναμιλήσεις μετά από αυτό. Ευτυχώς που δεν έμαθες ποτέ να διαβάζεις.
Και να σκεφτείτε ότι σας ετοίμαζα ένα "τι χαρούμενο" ποστ για το πώς πέρασα τις διακοπές μου!

Wednesday, August 15, 2007

Δεκαπενταύγουστος

Πού τo θυμήθηκαν καλέ αυτό????Σταματάκο, πού είσαι ν'ακούσεις???
Φωσφοριζέ βατραχοπέδιλα? ΟΚ!
Μαγιό? ΟΚ!
Πού είναι το παρεό??? Α, να το! ΟΚ!
MP3 με χαρούμενα τραγουδάκια? OK!
Χα! Περσινό αυτό αλλά τι χαρούμενο!!
Τα μπρατσάκια να τα πάρω?? Άσε μωρέ, μη γίνουμε θέαμα!
Αντηλιακό οχτάρι ή εικοσάρι??? Θα τα πάρω και τα δύο, δε βαριέσαι!
Κάνε Παναγιά να μη μάθει κανένας ότι ακούω Τάμτα!
Γεμίζει επικίνδυνα η βαλίτσα και ποιος την κουβαλάει πάλι???
Αχά! Το μαύρο το τοπάκι! Και σ'εψαχνα πουλάκι μου!! Μήπως είναι too much?? Πάρτο μωρέ, σιγά το χώρο που πιάνει!
Έεεελα λέμε, δε θέλω δυσοίωνα, μέρα που είναι!!!
Συνεχίζω...Νεροπίστολο... Μπουγελόφατσες... Στρώμα θαλάσσης... Νερόμπομπες... Είμαστε κομπλέ νομίζω!
.........
Σταμάτα!! Σταμάτα σου λέω!! Αααα, άκου να σου πω εσωτερική φωνίτσα, επιλέγω να μη σε ακούσω!!!
Και το καλό που σου θέλω όταν θα επιστρέψω από τις διακοπές μου, να μην είσαι εδώ!! Ακούς??
Φεύγω!! ("Χρόνη σου λέω φεύγω!! Goodbyyyeeee!") Τι?? Τι είπες??? Με απειλείς τώρα??
Ναι... Ναι είπα, το ξέρω... Κι αυτό το ξέρω... Όχι, ούτε αυτό το ξέχασα...Και μη μου το γυρνάς τώρα εμένα στις επιστημονικές ορολογίες εντάξει??
Ναι, στρουθοκαμηλισμός λέγεται, το ξέρω! Ναι, μάλλον εθελοτυφλώ! Ενοχλώ κανέναν??? Εσύ τι ζόρι τραβάς??? Ώωωωχουουου πια! Θα σταματήσεις τώρα? Γιατί έχω και δουλειές και με αποσυντονίζεις!
Οκ, στο υπόσχομαι, θα ασχοληθώ με τα θέματά μου μόλις επιστρέψω! Αν και ελπίζω κάποια από αυτά να έχουν αλλάξει μέχρι να 'ρθω!
Άσε με τώρα, εντάξει?? Πέντε μερούλες θα λείψω, μη φέρνεις την καταστροφή!!Το λέει και η επικεφαλίδα του blog! "Don't worry, I know almost exactly what I'm doing!"
(keyword: almost)
Ας βρω τώρα κανένα σταθμό που να παίζει Τάμτα!!!

Wednesday, July 25, 2007

Τα του καύσωνα

Ή αλλιώς πώς επηρρεάζει τη ζωή μας το σαρανταπεντάρι υπό σκιάν!
Πρωινό ξύπνημα: Όχι δεν το χω! Καθόλου όμως, μην τα ξαναλέω! Αυτές τις μέρες όμως όχι απλά ξυπνάω με το πρώτο (από τα τριάντα στο σύνολο!) χτύπημα αλλά και πετάγομαι (κυριολεκτώ!) κατά τις έξι (έξι και οχτώ για την ακρίβεια- spooky!!) κάθιδρη και νομίζοντας (λόγω ζέστης) ότι είναι τουλάχιστον 10:00, ότι έχω χάσει το λεωφορείο/τη δουλειά μου/τ'αυγά και τα πασχάλια εν ολίγοις! Ματιά στο ρολόι, σιχτίρισμα πρωινιάτικο, αλλαγή πλευρού, επανάληψη του σκηνικού μετά από μία ώρα!
Μέσα Μαζικής Μεταφοράς: Με το freddo στο χέρι να έχει ήδη ζεσταθεί, το mp3 στ'αυτιά ("Θέλω επειγόντως διακοπέεεες... σαλαλαλα) και το γυαλί ηλίου από τις εφτάμιση, παρακαλάω στη στάση να περάσει τρόλει με κλιματισμό/χωρίς πολύ κόσμο/με κόσμο που έχει ανακαλύψει το Rexona τουλάχιστον! (Κάνε Παναγιά να γίνει το θαύμα!) Ναι, καλά! Το φανταστικό τρόλει θα αργήσει, δε θα έχει ούτε κλιματισμό, ούτε τα παράθυρα θα ανοίγουν, ο κόσμος θα γκρινιάζει κι εγώ θα καταλήξω να πάρω ταξί!
Ταξιτζής μπαϊλντισμένος από ζέστη που τα 'χει βάλει με μάνα ("...κι αδερφή κι αγάπη εσύυυυ....σαλαλα!)/γυναίκα/παιδιά/κοινωνία άδικη: "Ζέστη ε??" (Άντε καλέε! Αλήθεια?? Ούτε που το πρόσεξα!) "Πού πας κούκλα πρωί πρωί?" (Είπα να βγω βόλτα στην Πατησίων να τεστάρω το νευρικό μου σύστημα!) "Την κάψαμε την Ελλάδα πάλι..." (Όχι άλλη επικαιρότητα, σας παρακαλώ!!!) "Αλλά εγώ θα σου πω ποιος τις βάζει τις φωτιές... Η κυβέρνηση/αντιπολίτευση/οι οικοπεδοφάγοι/η πεθερά μου μπλα μπλα μπλα" (Εδώ καλά είμαστε, θα περπατήσω λίγο, δεν πειράζει!!!!)
Μηχανήματα του διαβόλου: Το ρεύμα κάνει διακοπές (κι αυτό γαμώτο.....), οι ανεμιστήρες γυρίζουν ανάποδα (spoookyyy!), τα κλιματιστικά βγάζουν ζεστό αέρα (Κι εσύ πάρει Φουτζίτσου!!), τα ραδιόφωνα πιάνουν σταθμούς από Ντουμπάι, τα φαξ στέλνουν ερωτικές επιστολές στους πελάτες, (Αγαπημένε μου Δήμε Ζωγράφου...), οι υπολογιστές βαράνε διάλυση (Πού πήγαν τα έγγραφά μου?????), τα τηλέφωνα καταρρέουν (Είστε σε γραμμή προτεραιότητας, προτεραιότητας, προτεραιότ.......), τα αυτοκίνητα μένουν εν μέσω Εθνικής Οδού (Εντάξει, εδώ φταίγαν τα λάδια! ;) )...
Και με όλα αυτά καταλήγεις να έχεις....
Νεύρα: Πάσης φύσεως, από όλους και για όλα! Νεύρα το αφεντικό (Θέλω την αναφορά της αυτοψίας ΑΠΟΨΕ!!!!ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ!!!), νεύρα οι πελάτες, νεύρα ο περιπτεράς (Θες και τσιγάρα ώρα που είναι????), νεύρα εσύ (Εντάξει, το παραδέχομαι...), ο καλός σου/η καλή σου, νεύρα οι γονείς σου (Τι ώρα είναι αυτή που γύρισες?????)/οι φίλοι σου (Εσύ φταις που δε θα πάρεις άδεια να πάμε μαζί διακοπές!!!!!!)! Μισή κουβέντα παραπάνω (και παρακάτω ενίοτε!) και όλοι ετοιμοπόλεμοι για παρεξήγηση/τσακωμό/"στης Αννούλας την ποδιά σφάζονται παληκάρια" το λένε στο χωριό μου! Τηλέφωνα κλείνουν κατάμουτρα, πόρτες χτυπάνε με πάταγο, μισόλογα καταπίνονται (ή και δεν καταπίνονται καμιά φορά!)! Για ποιο λόγο? Κανείς μας δεν ξέρει πραγματικά νομίζω... (Νομίζω?)
Το συγκεκριμένο ποστ γράφτηκε σήμερα, την ενδεκάτη (στο περίπου, γιατί και το ρολόι στα τελευταία του είναι!) βραδυνή, μετά από τρίωρη υπερωρία (Ναι, πήγα στη δουλειά και το απόγευμα...), κατόπιν προβληματισμού, εκ των υστέρων συνειδητοποίησης ότι είμαι λίγο ευέξαπτη τελευταίως (Ό,τι να 'ναι είμαι, αλλά πώς το λένε κομψά τώρα αυτό?) και ως προσπάθεια διασκέδασης όλων των παραπάνω μέχρι να δροσίσει!(Όλα αυτά??)
"...Now your grip is too strong!!! You can't catch love with a net or a gun!!! Gotta keep faith that your path will change. Gotta keep faith that your luck will change. Tomorrow...."

Monday, July 16, 2007

What were you thinking?

Μόλις γύρισα απ'τη δουλειά... (Ναι, έπιασα δουλειά, θυμίστε μου να σας πω λεπτομέρειες!)
Καθώς τα πνεύματα στον εργασιακό χώρο είναι λίγο τεταμένα τις τελευταίες μέρες (Νεεεύρα το αφεντικό, α πα πα!!!) δε μπορώ να πω ότι την ώρα του γυρισμού ήμουν και στην καλύτερη διάθεση! (Μου 'χε πέσει και ολίγον τι η πίεση ομολογώ!)
Μέσα στο τρόλει με το νουμεράκι 14, κατεβαίνοντας την Πατησίων, με το mp3 στη διαπασών ("Can you read my miiiind??"), βλέπω ξαφνικά το πρόσωπό μου στο παράθυρο! (Φτου σου κοπελάρα μου!) Λες κι ετοιμαζόμουν για φονικό! (Ντου από παντού σου λέει!) Μια ζοχάδα άλλο πράγμα... (Σας τα λέω επιστημονικά γιατί είναι η μόνη γλώσσα στην οποία μπορώ να εκφραστώ!)
Στιγμιαίο σοκ: "Συγκεντρώσου κοπελιά, τι μούτρα είν'αυτά?? Για σφάξιμο πας μανίτσα μου??"
Ανασκουμπώνομαι, κοιτάω δεξιά, κοιτάω αριστερά (Ok, δε μας είδε κανείς!), αλλάζω τραγουδάκι ("Get up and dance, I'm in the mood for love...Revelation's dayyyyyy!!!") και παίρνω βαθιά ανάσα! Ο αέρας του κλιματιστικού σε μίξη με τα καυσαέρια (Χάλια η ατμόσφαιρα, χάλια!Γκουχ!) μάλλον το έκανε το θαύμα του!!! ("Let's enjoy the feel...We 're aliiiiveeeee!!Take a breathe!!!We 're aliiiiiiiveeeee!)
Άι σιχτίρ, που θα κυκλοφορώ μουτρωμένη λες και πέσαν τα καράβια μου έξω! Ποιος? Εγώ που δε μπορώ με τίποτα τους μουρτζούφληδες ανθρώπους!!! Α πα πα!!! (Έλα, πολλά λες!)
Φτάνοντας Κολιάτσου, κατεβαίνω να πάρω ένα χυμούλι μη μας βρει καμιά λιποθυμία μέσα στο Μέσο Μαζικής Μεταφοράς και λαχταρήσουμε κόσμο! (Η πίεση που λέγαμε!)
Από τα ακουστικά που χοροπηδάνε στα αυτιά μου (Στο 30 το volume, ακόμα κουδουνίζω!) ξεχύνεται μια εικόνα: "Bouncing off the top of this cloud...."
Δε βαριέσαι, το υπόλοιπο της διαδρομής θα το κάνω περπατώντας! (15 βήματα ισοδυναμούν σε μία θερμιδούλα!)
"We could be bouncing off the top of this clouououd...."
Καθώς ο χυμούλης έχει ανεβάσει την πίεση σε ανεκτά για την εποχή επίπεδα (Στο 10 η μεγάλη, στο 8 η μικρή - ελπίζω!) συγκρατούμαι με το ζόρι για να μην αρχίσω να τραγουδάω! (Γιατί δεν είναι ώρα τώρα να φάμε καμιά ντομάτα στα καλά καθούμενα!)
"Make this easyyyy.... It's not as heavy as it seems!!!"
Ουπς, φανάρι! (Μη μας φάνε και λάχανο στο άνθος της ηλικίας μας!) Στο replay η Tori! Πάμε πάλι: "It's not as heavy as it seeeeeems...."
Ok, τώρα έχω το ύφος του χαζοχαρούμενου που άνευ λόγου και αιτίας είναι μέσα στην τρελή χαρά! (Τι πίνεις και δε μας δίνεις???)
Δεν πειράζει, το προτιμώ! Eντάξει, μπήκα σπίτι, τα όποια προβλήματα/σκέψεις/θέματα προς επίλυση είναι ακόμα εδώ, αλλά τουλάχιστον εγώ τώρα αναγνωρίζω το προσωπό μου στον καθρέφτη!
ΠΗΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΣΑΣ ΤΟ ΕΙΠΑ????????
"Bouncing off of clouds
we were!!!
Is there a lone lost-and-found?
Make it easy!
Make this easy!
It's not as heavy as it seems!!!
Wrapped in metal,
wrapped in ivy!
Painted in mint ice cream!!
We could be bouncing off the top of this cloud!
(I've put on my silver)
Bouncing off the top of this cloud!
Failure to respond worked,
I talked but did you listen?
Bouncing off the top of this cloud
(I've put on my silver)
Ooh but would you say has it come to this?
(I've put on my silver)
Bouncing off the top of this cloud
Well you can stare all day at the sky,
but that won't bring him back!
That won't bring him back!
You say you're waiting on fate,
but I think we decide...
I think we decide,
where we take our lives!
Make it easy
Easy
Easy
We could make this easy!
Easy love!
Easy!
We could make this easy!
Make this easy!
It's not as heavy as it seems!
Make this easy!
Make this easy!
It's not as heavy as it seems!
Wrapped in metal,
wrapped in ivy!
Big umbrellas smiling!
We could be bouncing off the top of this cloud!
(I've put on my silver)
Ooh but would you say has it come to this?
(I've put on my silver)
Bouncing off the top of this cloud!
(I've put on my silver)
Ooh but would you say has it come to this?
(I've put on my silver)
Bouncing off of clouds
we were...!"

Monday, June 25, 2007

Τι έγινε λέει???

35 υπό σκιάν και 52 κάτω από τον ήλιο σήμερα!
Ναι δεν κάνω πλάκα, το δοκιμάσαμε σήμερα στη δουλειά και παραλίγο να θρηνήσουμε το θερμόμετρο!!
Και σαν να μη φτάνει ο κάυσωνας από το Άφρικα....
Σήμερα έμαθα ότι έχασα την εξεταστική του Ιουνίου καθώς κανείς δεν είναι στη Φοιτητούπολη για να με ενημερώσει και το ένα και μοναδικό μάθημα που χρωστάω, η φανταστική επί πτυχίω φοιτήτρια, το έδινα το πρωί στις 8!!!!
Δέχτηκα τηλεφώνημα στις 10 όπου συμφοιτητής με ρωτούσε γιατί δεν πήγα να δώσω!!! ("Τι εννοείς να έρθω να δώσω γλυκέ μου?? Πού?? Πώς?? Πότε??!Προλαβαίνω τώρα?? Δεν προλαβαίνω!!!") Φυσικά φρόντισα να ενημερώσω κι εγώ τους υπόλοιπους που δίνουν το συγκεκριμένο μάθημα ότι επήραμεν τον πούλον (Δε μπορώ να το πω πιο κομψά!) Τον έναν τον πέτυχα στη Λευκάδα, ο άλλος μάλλον κοιμόταν ακόμα!
Τι ωραίο ξεκίνημα για τη νέα εβδομάδα, ε?
ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΑΡΩ ΠΤΥΧΙΟ ΛΕΩ??????????
Άντε και καλό μας Σεπτέμβρη! (πάλι...)

Sunday, June 17, 2007

Σύντομα κοντά σας!

Έχω πολλές (πάαααρα πολλές μέρες!) να μπω στη blogoσφαιρα!! (Σας έλειψα??) Έλλειψη χρόνου? Έλλειψη διάθεσης? Δεν είμαι σίγουρη....
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω την όρεξη που είχα λίγους μήνες πριν για να γράψω... Αλλά και ούτε θέλω να το κλείσω αυτό εδώ το blog στο οποίο έχω βγάλει τα σώψυχά μου τόσο καιρό.. (Ακούς blogaki μου?????)
Φαντάζομαι ότι θα μου ξανάρθει η διάθεση να μπω να γράψω, να διαβάσω άλλα posts, να σχολιάσω..
Μέχρι να μου βγει αβίαστα λοιπόν, θα με περιμένετε?? Και μην τολμήσετε να με ξεχάσετε, θα το μάθω!!! Φιλιά σε όλους!!!

Friday, June 01, 2007

Αμαλία

Για την Αμαλία

Wednesday, May 30, 2007

Μαθαίνω να σφυρίζω: Μάθημα πρώτο

Some things in life are bad...

(Είναι γαμώτο!)

They can really make you mad...

(Εμένα θα μου πεις???)

Other things just make you swear and curse...

(Ναι, την ανεμελιά μου μέσα!!!)

When you're chewing on life's gristle

Don't grumble, give a whistle!!

(Προσπαθώ, προσπαθώ!Το 'χω νομίζω!)

And this'll help things turn out for the best...!!

(Το καλό που σου θέλω!Μην ξεφυσάω τζάμπα!)

And...always look on the bright side of life...

Always look on the light side of life...

(Προσπαθώ λέμε, μη φωνάζεις!!)

If life seems jolly rotten,

there's something you've forgotten!!

(Τι ξέχασα καλέ πάλι???)

And that's to laugh and smile and dance and sing!!

(Α, αυτό!!)

When you're feeling in the dumps

Don't be silly chumps Just purse your lips and whistle - that's the thing!!

(Προσπαθώ λέμε, δεν ξέρω να σφυρίζω!!!)

And...always look on the bright side of life... !! Always look on the light side of life...!!

(Κάτι κατάφερα!!)

For life is quite absurd

(Πολύ δύσκολες λέξεις χρησιμοποιούν αυτοί οι Άγγλοι!!)

and death's the final word!!

(Κομματάκι δυσοίωνο αυτό αλλά ας συνεχίσω να προσπαθώ να σφυρίξω!)

You must always face the curtain with a bow. Forget about your sin - give the audience a grin!!

(Κοινό μου, με προσέχετε??)

Enjoy it - it's your last chance anyhow!!

(Έλα, και δε μπορώ με τα τελεσίγραφα!!)

So always look on the bright side of death!

(Φτου κακά άνθρωπέ μου!!)

Just before you draw your terminal breath!

(Λύσσαξες λέμε!)

Life's a piece of shit!

(Για να το λες, κάτι θα ξέρεις!)

When you look at it Life's a laugh and death's a joke, it's true! You'll see it's all a show!

(Καλά το πας, μ'αρέσει!!)

Keep 'em laughing as you go Just remember that the last laugh is on you!

(Χα! Σας την έσκασα!(καλά τα λέω??)

And always look on the bright side of life... Always look on the right side of life... (Come on guys, cheer up!)

(Cheer up, cheer up, πάει να μου φύγει το σαγόνι απ'την προσπάθεια να σφυρίξω!)

Always look on the bright side of life... Always look on the bright side of life... (Worse things happen at sea, you know.)

(Όπως??)

Always look on the bright side of life...

(I mean - what have you got to lose?)

(Καμιά βοήθεια απ'το κοινό??)

(You know, you come from nothing - you're going back to nothing. What have you lost? Nothing!)

(Κοίτα να δεις που θα με πείσεις στο τέλος!)

Always look on the right side of life...

(Άμα καταφέρω και να σφυρίξω, δε θέλω τίποτ'άλλο!!!)

Wednesday, May 23, 2007

Τι άλλα????

Thursday, May 10, 2007

Next question please??!

1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;

2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;

Τριάντα υπενθυμίσεις στο κινητό σε ήχο....

3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;

All the time! (Χαζοχαρούμενο?? Ποιος το είπε αυτό??? Το άκουσα!)

4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;

Ο προγραμματισμός και ο ρεαλισμός. Α, και η πολύ καλή αίσθηση προσανατολισμού. (Πάλι γελάκια ακούω και δε μ’αρέσει!)

5. Το βασικό ελάττωμά σας;

6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;

Έχετε μια βδομάδα να σας λέω???

7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;

8. Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;

Αθήνα-Λαμία. Ειδικά το κομμάτι στο πέταλο του Μαλιακού.

10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Πολλοί.

11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;

Χιούμορ και εξυπνάδα.

12. … και σε μια γυναίκα;
Χιούμορ και εξυπνάδα.
13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;

Φοίβος και Καρβέλας, δε μπορώ να αδικήσω κάποιον.

15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
16. Η ταινία που σας σημάδεψε;

17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Τα ανηψάκια μου όταν ήταν μικρά.
18. Το αγαπημένο σας χρώμα;

... σε όλες τις αποχρώσεις!

19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;

Είναι πολύ προσωπική.

20. Το αγαπημένο σας ποτό;

21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;

Για την έλλειψη συγκέντρωσης κατά τις πανελλήνιες. Και τις τρεις φορές.

22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;

Τα έντομα. Κυρίως τα πετούμενα. Τα έρποντα τα πετυχαίνεις πιο εύκολα.

23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Να χάσω τους δικούς μου ανθρώπους.

25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;

Α, καλά, σώθηκα! Φαίνομαι αμέσως, κοκκινίζω και με πιάνει νευρικό γέλιο οπότε το αποφεύγω γιατί τα κάνω χειρότερα!

26. Ποιο είναι το μότο σας;

"Κυρίως μην τρελαίνεσαι", "Σκέψου θετικά", "Kαι τώρα.... Καλαματιανός!!".

27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;

Ανώδυνα και ακαριαία. Και πλήρης ημερών αν γίνεται!

28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;

Τα νούμερα του Τζόκερ για την επόμενη κλήρωση η οποία εντελώς συμπτωματικά θα έχει τριπλό ΤΖΑΚ-ΠΟΤ.

29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;

Ζεν...

ΥΓ: Ευχαριστώ τους φανταστικούς gsus και Germanos για την πρόσκληση! Δεν πετάω σε κανέναν το μπαλάκι για να μην ακούσω καμιά κατάρα αλλά όποιος θέλει, ας δοκιμάσει!

ΥΓ2: Να ευχαριστήσω και τον φανταστικό narita! Τώρα είδα και τη δική σου πρόσκληση γλυκέ μου! (με βρήκε το μπαλάκι κατακέφαλα!)

ΥΓ3: Και τη μικρή μας joan να ευχαριστήσω!!!!(Όλα καθυστερημένα τα βλέπω μου φαίνεται!!)!! Φιλάκια πολλάααα!!!

Saturday, May 05, 2007

Όχι άλλο ποστ με αναμνήσεις μαμά!

"Τον πρώτο χρόνο ήμουνα άγιο παιδί στρωμένο... Τον δεύτερο με γέλασε μια πλάνα αγκαλιά... Τον τρίτο ξημερώθηκα σε άγνωστα κρεβάτια... Τον τέταρτο τους φίλους μου αποχαιρέτησα..."
Καλοκαίρι 2004, κοντά στο Δεκαπενταύγουστο, μεσημεράκι, γυρίζω από δουλειά... Χτυπάει τηλέφωνο. Σταματάκος με τη συνηθισμένη όρεξη για πλακίτσες.
"-Τι έγινε ερπετό, ακόμα δεν παντρεύτηκες??
-Όχι ακόμα, εσύ??
-Έφυγα απ'το σπίτι...
-.....
- Είμαι Φοιτητούπολη, θα μείνω εδώ, δεν την παλεύω...
-...........
- Εσύ τι νέα???
-Έρχομαι."
Η ώρα πέντε, μπάνιο, αλλαγή ρούχων, "Μαμά φεύγω", ταξί για τα ΚΤΕΛ, πρώτη φορά χωρίς αποσκευές, εισητήριο με το δρομολόγιο των εφτά. Και να έχει και μια ζέστη εκείνη τη μέρα....
Άφιξη στις εντεκάμιση, άδεια η Φοιτητούπολη από κόσμο... Διορία εφτά ώρες μόνο, την επόμενη έπρεπε να είμαι πίσω...
Σε εφτά ώρες μέσα, καθισμένοι στο σπίτι του Σταματάκου, λιώσαμε το CD του Θανάση στο repeat ("Κάτω απ'το μαξιλάρι...."), κατεβάσαμε κι ένα μπουκάλι κρασί...
Ίσως να ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι πραγματικός φίλος είναι αυτός που καταλαβαίνει τι θες να πεις, όσο και να μη θίγεις αυτό που σε απασχολεί. Που πριν μιλήσεις ξέρει τι σκέφτεσαι και που όσο και να πας να κρυφτείς, σε ξεμπροστιάζει και σε κάνει χώμα. Που δεν προσπαθεί να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα αλλά σου δίνει μία να πιάσεις πάτο και μετά να 'ρθεις μόνος σου στα ίσια σου. Σκατοεγωιστές και οι δύο, με την τάση να διακωμωδούμε αυτά που μας απασχολούν, περάσαμε εφτά ώρες προσπαθώντας να δούμε πόσες αλήθειες μπορούμε να αντέξουμε...
Δε μου είπε ποτέ ότι χάρηκε που πήγα, κι εγώ πάντα τον πείραζα ότι πήγα για τη βόλτα, επειδή δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω εκείνο το βράδυ... Σπάνια αναφέραμε έκτοτε εκείνο το ταξίδι...
Αυτό που δεν ξεχνάω, είναι ο καφές που σε έβαλα να μου φτιάξεις το πρωί για να αντέξω το ταξίδι της επιστροφής και η αγκαλιά που με πήρες πριν φύγω...
Δεν έχω ανταλλάξει πολλές αγκαλιές με τους φίλους μου, είναι κοινό μυστικό ότι μερικές φορές αντιδρώ στα αγγίγματα.... Εκείνη την αγκαλιά θυμήθηκα απόψε σε μία κουβέντα. Και απόψε έμαθα ότι κάπου είπες ότι αυτό το βράδυ δεν το έχεις ξεχάσει κι ούτε πρόκειται... Και ρε χαμένο, έπρεπε να περάσουν τρία χρόνια για να το μάθω????
Αλλά μάντεψε! Ούτε κι εγώ πρόκειται να το ξεχάσω! Και που θα πάει, δε θα γυρίσετε από Ιταλία κι εσύ και το άλλο το χαμένο??? Η ορκωμοσία του Ιουνίου πλησιάζει και μάντεψε ποιος θα σκάσει Φοιτητούπολη μεριά! Θα βγάλουμε τα κρεβάτια στη βεράντα-γήπεδο των παιδιών και ετοιμάσου για κράξιμο όμοιο με αυτό που μου ρίχνεις κάθε φορά που με βλέπεις!
Και άι σιχτίρ που με έκανες να συγκινηθώ Παρασκευιάτικα!!! Και να μη μπορώ να σε πάρω και τηλέφωνο εκεί στην ξενιτιά που καλοπερνάς για να σε κράξω!!! Γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος που έχω για να σου δείξω πόσο φίλο μου σε θεωρώ και πόσο μου λείπεις.

Thursday, April 26, 2007

Manual:"Πώς να δυσκολέψετε -κι άλλο-τη ζωή σας!"

Ας υποθέσουμε ότι έχετε 10 (και βάαααλε!) πράγματα να κάνετε σήμερα! Τρία από αυτά έχουν να κάνουν με δουλεια στον υπολογιστή, ένα με διάβασμα, το πέμπτο αφορά επίσκεψη σε φορέα του Δημοσίου, το έκτο είναι ασήμαντο μεν, προγραμματισμένο δε, και τα υπόλοιπα τρία -πουλάκια κάθονταν- έχουν να κάνουν με δουλειές του σπιτιού! (γιατί άμα είσαι και νοικοκυρά δεν κρύβεται!)
Τι κάνετε λοιπόν?? Υποθέτω ότι ως φυσιολογικοί άνθρωποι ξεκινάτε με το πιο απλό, το ολοκληρώνετε, προχωράτε στο επόμενο, το ολοκληρώνετε κι αυτό και πάει λέγοντας!
Ε λοιπόν, όχι! Είπα όοοοχι γκαντ ντεμν ιτ!!!! Ο σωστός τρόπος σύμφωνα με το manual του τίτλου είναι να τα ξεκινάς όοοολα μαζί! (...) Και ιδού πόσο εύκολα μπορείς να καταλήξεις με τα νεύρα κρόσια και ένα κεφάλι σαν το καζάνι στο οποίο έπεσε μέσα ο Oβελίξ όταν ήταν μικρός! (χωρίς το μαγικό φίλτρο, μη χαίρεστε!!)
Κάθεσαι αρχικά στον υπολογιστή με την απαραίτητη όρεξη για εργασία -και χαρά!- και τον -ακόμα πιο απαραίτητο, δεύτερο- καφέ! Ανοίγεις σχετικό φάκελο και ξεκινάς...
Στην πορεία θυμάσαι να διορθώσεις κάτι σε έναν άλλο φάκελο! Ελαχιστοποίηση, άνοιγμα... Διορθώνεις, ελαχιστοποιείς!
Ανοίγεις και λίγο το gmail να δεις τι κάνουν τα παιδιά...
Ελαχιστοποιείς το gmail! Θυμάσαι ότι πρέπει να πας εφορία...
Πατάς save (μη μας βρει και καμιά λαχτάρα!) σε όσα παραθυράκια έχεις ανοίξει, χαιρετάς τα παιδιά και σηκώνεσαι...
Πριν βγεις θυμάσαι ότι πρέπει να βάλεις πλυντήριο...
Το βάζεις...
Βγαίνεις, ευτυχώς η εφορία είναι από κάτω, βλέπεις ουρά μέχρι τη Λαμία, ξαναγυρνάς άπρακτη και ταυτόχρονα ανακουφισμένη γιατί "Έχω τόοοοσα να κάνω και δεν πρέπει να καθυστερήσω!"
Ξαναματακάθεσαι στον υπολογιστή, ανοίγεις τα προηγούμενα παραθυράκια, αρχίζεις πάλι διάβασμα...
Θυμάσαι (Αυτό που τα θυμάμαι όλα μαζεμένα, να θυμηθώ να το κοιτάξω...) ότι κάπου έχεις αποθηκευμένα και κάτι άλλα πραγματάκια σχετικά με την εργασία σου! Ανοίγεις λοιπόν παραθυράκια (πολλάαα παραθυράκια!) και ψάχνεις...
Στο ψάξιμο πάνω σου έρχεται η έμπνευση να φτιάξεις το χάος που λέγεται ντουλάπα! (Ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή...)
Πατάς πάλι save στα παραθυράκια σου (Άχου τα μωρέ τα γλυκούλια μου!) και σηκώνεσαι...
Πας ντουλάπα μεριά, αναστενάζεις και ξεκινάς τις ανασκαφές...
Πάνω στην ανασκαφή θυμάσαι ότι πρέπει να μαγειρέψεις κάποια στιγμή αν θες να φας σήμερα! Παρατάς ανασκαφή, πας κουζίνα μεριά...
Κάνεις μαγικά και κάτι βάζεις στο φούρνο σε λίγο... Μόλις ρυθμίζεις τη θερμοκρασία (στους 180, να σιγοψηθεί...) σου έρχεται καταπληκτική ιδέα για την εργασία...
Επιστροφή στον υπολογιστή, πάμε άλλη μια γύρα με παραθυράκια...
Ωχ... Τη ντουλάπα άφησες στη μέση... Πλέον, ο δρόμος γνωστός! Save, σηκώνεσαι, πας ντουλάπα μεριά!
Τελειώνει το πληντύριο... Να μην απλώσεις κιόλας?
Παρατάς πάλι ντουλάπα, απλώνεις τα φρεσκοπλυμένα -μυρίζει μανούλα!- ρουχαλάκια....
Αχ, τι ωραία μέρα έχει έξω κι εσύ κάθεσαι και πήζεις στο pc! Παίρνεις ανάποδες και κατεβαίνεις για τσιγάρα...
Γυρνάς, ξανακάθεσαι στον υπολογιστή... Αρχίζεις να γράφεις τώρα...
Πίνεις μια γουλιά καφέ... Μπλιάχχχ, ζεστάθηκε... Σηκώνεσαι να βάλεις παγάκια... Δεν πλένεις κι αυτά τα πιατάκια μωρέ να μην τα βρεις μπροστά σου μετά?
Πλένεις τα πιατάκια, ρίχνεις μια ματιά και στο φούρνο... ("Ψήθηκε τώρα αυτό ή θελει κι άλλο??")
Επιστοφή στο pc... Πού είχες μείνει?? Έχεις αρχίσει και πελαγώνεις...
Και τη ντουλάπα πάλι στη μέση την άφησες...
Και αμάν, ξέχασες κι ένα τηλέφωνο που έπρεπε να πάρεις!! Παίρνεις το προγραμματισμένο τηλέφωνο...
Γυρνάς στον υπολογιστή... Έχεις χάσει τη μπάλα πλέον...
Και η ντουλάπα ακόμα στη μέση...
Και σαν κάτι να καίγεται...
Και χτυπάει και το τηλέφωνο...
Και αμάν, έχεις αφήσει το θερμοσίφωνα ανοιχτό απ'το πρωί...
"Ε, τη γ....ας κύριε Πρόεδρε ή δεν τη γ....ας??????????"
Να θυμηθώ να είμαι πιο προγραμματισμένη από αύριο...

Sunday, April 22, 2007

Wishes II

Δύο τραγουδάκια που έχω ξαναθυμηθεί αυτές τις μέρες και που ελπίζω να σας ανεβάσουν όσο κι εμένα!
"I wish I was a neutron bomb, for once I could go off...
I wish I was a sacrifice but somehow still lived on...
I wish I was a sentimental ornament you hung on...
The Christmas tree, I wish I was the star that went on top...
I wish I was the evidence, I wish I was the grounds...
For 50 million hands upraised and open toward the sky...
I wish I was a sailor with someone who waited for me...
I wish I was as fortunate, as fortunate as me...
I wish I was a messenger and all the news was good...
I wish I was the full moon shining off a Camaro's hood...

I wish I was an alien at home behind the sun...
I wish I was the souvenir you kept your house key on...
I wish I was the pedal brake that you depended on...
I wish I was the verb 'to trust' and never let you down...
I wish I was a radio song, the one that you turned up!!
I wish...
I wish..."
PS: Πάρτε κι ένα γλυκάκι λόγω της ημέρας!