Ή αλλιώς πώς επηρρεάζει τη ζωή μας το σαρανταπεντάρι υπό σκιάν!
Πρωινό ξύπνημα: Όχι δεν το χω! Καθόλου όμως, μην τα ξαναλέω! Αυτές τις μέρες όμως όχι απλά ξυπνάω με το πρώτο (από τα τριάντα στο σύνολο!) χτύπημα αλλά και πετάγομαι (κυριολεκτώ!) κατά τις έξι (έξι και οχτώ για την ακρίβεια- spooky!!) κάθιδρη και νομίζοντας (λόγω ζέστης) ότι είναι τουλάχιστον 10:00, ότι έχω χάσει το λεωφορείο/τη δουλειά μου/τ'αυγά και τα πασχάλια εν ολίγοις! Ματιά στο ρολόι, σιχτίρισμα πρωινιάτικο, αλλαγή πλευρού, επανάληψη του σκηνικού μετά από μία ώρα!
Μέσα Μαζικής Μεταφοράς: Με το freddo στο χέρι να έχει ήδη ζεσταθεί, το mp3 στ'αυτιά ("Θέλω επειγόντως διακοπέεεες... σαλαλαλα) και το γυαλί ηλίου από τις εφτάμιση, παρακαλάω στη στάση να περάσει τρόλει με κλιματισμό/χωρίς πολύ κόσμο/με κόσμο που έχει ανακαλύψει το Rexona τουλάχιστον! (Κάνε Παναγιά να γίνει το θαύμα!) Ναι, καλά! Το φανταστικό τρόλει θα αργήσει, δε θα έχει ούτε κλιματισμό, ούτε τα παράθυρα θα ανοίγουν, ο κόσμος θα γκρινιάζει κι εγώ θα καταλήξω να πάρω ταξί!
Ταξιτζής μπαϊλντισμένος από ζέστη που τα 'χει βάλει με μάνα ("...κι αδερφή κι αγάπη εσύυυυ....σαλαλα!)/γυναίκα/παιδιά/κοινωνία άδικη: "Ζέστη ε??"
(Άντε καλέε! Αλήθεια?? Ούτε που το πρόσεξα!) "Πού πας κούκλα πρωί πρωί?" (Είπα να βγω βόλτα στην Πατησίων να τεστάρω το νευρικό μου σύστημα!) "Την κάψαμε την Ελλάδα πάλι..." (Όχι άλλη επικαιρότητα, σας παρακαλώ!!!) "Αλλά εγώ θα σου πω ποιος τις βάζει τις φωτιές... Η κυβέρνηση/αντιπολίτευση/οι οικοπεδοφάγοι/η πεθερά μου μπλα μπλα μπλα" (Εδώ καλά είμαστε, θα περπατήσω λίγο, δεν πειράζει!!!!)
Μηχανήματα του διαβόλου: Το ρεύμα κάνει διακοπές (κι αυτό γαμώτο.....), οι ανεμιστήρες γυρίζουν ανάποδα (spoookyyy!), τα κλιματιστικά βγάζουν ζεστό αέρα (Κι εσύ πάρει Φουτζίτσου!!), τα ραδιόφωνα πιάνουν σταθμούς από Ντουμπάι, τα φαξ στέλνουν ερωτικές επιστολές στους πελάτες, (Αγαπημένε μου Δήμε Ζωγράφου...), οι υπολογιστές βαράνε διάλυση (Πού πήγαν τα έγγραφά μου?????), τα τηλέφωνα καταρρέουν (Είστε σε γραμμή προτεραιότητας, προτεραιότητας, προτεραιότ.......), τα αυτοκίνητα μένουν εν μέσω Εθνικής Οδού (Εντάξει, εδώ φταίγαν τα λάδια! ;) )...
Και με όλα αυτά καταλήγεις να έχεις....
Νεύρα: Πάσης φύσεως, από όλους και για όλα! Νεύρα το αφεντικό (Θέλω την αναφορά της αυτοψίας ΑΠΟΨΕ!!!!ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ!!!), νεύρα οι πελάτες, νεύρα ο περιπτεράς (Θες και τσιγάρα ώρα που είναι????), νεύρα εσύ (Εντάξει, το παραδέχομαι...), ο καλός σου/η καλή σου, νεύρα οι γονείς σου (Τι ώρα είναι αυτή που γύρισες?????)/οι φίλοι σου (Εσύ φταις που δε θα πάρεις άδεια να πάμε μαζί διακοπές!!!!!!)! Μισή κουβέντα παραπάνω (και παρακάτω ενίοτε!) και όλοι ετοιμοπόλεμοι για παρεξήγηση/τσακωμό/"στης Αννούλας την ποδιά σφάζονται παληκάρια" το λένε στο χωριό μου! Τηλέφωνα κλείνουν κατάμουτρα, πόρτες χτυπάνε με πάταγο, μισόλογα καταπίνονται (ή και δεν καταπίνονται καμιά φορά!)! Για ποιο λόγο? Κανείς μας δεν ξέρει πραγματικά νομίζω... (Νομίζω?)
Το συγκεκριμένο ποστ γράφτηκε σήμερα, την ενδεκάτη (στο περίπου, γιατί και το ρολόι στα τελευταία του είναι!) βραδυνή, μετά από τρίωρη υπερωρία (Ναι, πήγα στη δουλειά και το απόγευμα...), κατόπιν προβληματισμού, εκ των υστέρων συνειδητοποίησης ότι είμαι λίγο ευέξαπτη τελευταίως (Ό,τι να 'ναι είμαι, αλλά πώς το λένε κομψά τώρα αυτό?) και ως προσπάθεια διασκέδασης όλων των παραπάνω μέχρι να δροσίσει!(Όλα αυτά??)
"...Now your grip is too strong!!! You can't catch love with a net or a gun!!!
Gotta keep faith that your path will change.
Gotta keep faith that your luck will change.
Tomorrow...."
