If you tolerate this, your children will be next

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΚΟΡΚΟΝΕΑΣ και ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΡΑΛΙΩΤΗΣ. Μην τους δίνουμε την ασφάλεια της ανωνυμίας.

Ασφαλιστείτε!!

Χαλαρή μέρα στο γραφείο σήμερα, κι είπα να ρίξω μια ματιά στις εφημερίδες! Διάβασα τα άστρα, (Θετική περίοδος για τους Ιχθείς, οι Καρκίνοι να προσέξουν τα ατυχήματα και οι Ταύροι τις επενδύσεις.), διάβασα τα κοινωνικά, είπα να ρίξω και μια ματιά στο ασφαλιστικό! (Γιατί διαβάζουμε και σοβαρά θέματα, αμμέεεεε!) Πάρτε μια περιληψούλα να δείτε τι εστί βερίκοκο και να σας φτιάξει η μέρα!

1) Γυναίκες: 5 χρόνια παραπάνω εργασίας και μείωση συντάξεων 40%! (Πάρτααααα!). Άμα δε, ήθελες να γίνεις και μάνα, ας πρόσεχες κυρία μου!

2) Γενική μείωση των συντάξεων μέσω αντικινήτρων για τις πρόωρες (Σε περίπτωση που σου περάσει από το μυαλό να τη σκαπουλάρεις νωρίτερα!)

3) Επιπλέον φόροι και εισφορές για όλους τους ασφαλισμένους (Πλέρωνε!)

4) Οι άμεσα θιγόμενοι είναι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα καθώς οι δημόσιοι αναμένουν νέο νομοσχέδιο μέσα στο χρόνο.

5) Ενοποίηση όοοολων των ταμείων σε 13. (Από τα εκατόν τόσα... Καταλαβαίνεις τι έχει να γίνει!)

Αυτά εν ολίγοις και έρχομαι εγώ και ερωτώ....

Είμαι 26, δουλεύω κάτι λιγότερο από χρόνο, δεν έχω ιδιαίτερες υποχρεώσεις (παιδιά, σκυλιά, γατιά κλπ) και παρολαυτά έρχονται μέρες (και νύχτες μη σου πω!) που έρχομαι και τεντώνω από την κούραση και το άγχος. Άντε τώρα να σκεφτείς ότι αυτό θα το κάνεις μέχρι τα 65 σου!

65 μείον 26, μας κάνει 39 χρονάκια θητεία ακόμα! Τριανταεννιά?????? (ολογράφως).

Όπου 39 επί 365 ίσον ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΙΑΚΟΣΙΕΣ ΤΡΙΑΝΤΑΠΕΝΤΕ μερούλες. Βγάλε τα Σαββατοκύριακα (κατά προσέγγιση 8 μέρες μείον ανά μήνα) μένουν ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΕΣ ΕΝΕΝΗΝΤΑ ΜΙΑ μερούλες. Από αυτές (Μη με κόβεις όταν μετράω, μπερδεύομαι!) μείον είκοσι μέρες το χρόνο για τις άδειες μένουν ΕΝΝΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΠΤΑΚΟΣΙΕΣ ΕΝΤΕΚΑ μερούλες (κάτι πάει να γίνει!)! Από αυτές, βγάλε και έστω 10 μέρες το χρόνο (κανένα Πάσχα, κανένας πολιούχος, καμιά αργία κλπ κλπ) μένουν τελικά ΕΝΝΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΡΙΑΚΟΣΙΕΣ ΕΙΚΟΣΙ ΜΙΑ εργάσιμες ημέρες. (Ουφ…)

Επί ΕΝΝΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΡΙΑΚΟΣΙΕΣ ΕΙΚΟΣΙ ΜΙΑ ημέρες λοιπόν, θα ξυπνάς στις 7 (παρά), θα πηγαίνεις με το ένα μάτι κλειστό στη δουλειά, κάθε 1^η Ιανουαρίου θα ψάχνεις το ημερολόγιο και θα σημειώνεις όοολες τις αργίες του έτους σιχτιρίζοντας που δουλεύεις στην Αθήνα και δεν έχεις πολιούχο τον Άγιο Ανδρέα που πέφτει Παρασκευή και θα καθόταν μια χαρά τριήμερο αν έμενες στην Πάτρα, (πες το αυτό με μια ανάσα!), θα περιμένεις με λαχτάρα κι αγωνία την άδεια του Αυγούστου, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, ακόμα και τις Απόκριες βρε αδερφέ, μπας και κοιμηθείς λίγο παραπάνω!

Και όλο αυτό πολλαπλασίασέ το επί έναν συντελεστή, ανάλογα με τις υποχρεώσεις που θα φορτώνεσαι όσο μεγαλώνεις (ξέρεις τώρα, παιδιά, σκυλιά, γατιά κλπ κλπ).

Βέβαια, από την άλλη πλευρά, και τι θα έκανες τόσα χρόνια? Περνάνε 39 χρόνια χωρίς να κάνεις τίποτα? Περνάνε αν είσαι πολυεκατομμυριούχος και ζεις το μισό χρόνο στο Γκστάαντ κάνοντας σκι, και τον άλλο μισό τον μοιράζεις μεταξύ Μπαλί και Νέας Υόρκης.

Επίσης, μια χαρά περνάνε τα 39 χρονάκια αν δουλεύεις στη δουλειά που πραγματικά θέλεις, που έχει ενδιαφέρον για σένα, σε γεμίζει, σου δίνει καλά λεφτά, αυξήσεις και μπόνους ανά εξάμηνο, αξιοπρεπή ωράρια, διευθυντή μάλαμα, συνεργάτες χαλιά να τους πατήσεις, προκλήσεις για να μη βαριέσαι, ελαστικότητα στις προθεσμίες, ένα αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις σου και τη γαλοπούλα για τα Χριστούγεννα δώρο! (Πιάσε και μια χωριάτικη, μάστορα!)

Πόσοι από εσάς δουλεύετε ή ξέρετε έστω κάποιον που να έχει βρει αυτή τη δουλειά? Πόσοι? Δεν άκουσα…. Κατάλαβα, μη ζορίζεστε. Γι’ αυτό κι εγώ λοιπόν από σήμερα αρχίζω το μέτρημα.

ΕΝΝΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΡΙΑΚΟΣΙΕΣ και σήμερα!

(Προς Θεού, δε γκρινιάζω! Αλήθεια! Απλά είπα να ξεσκονίσω τα μαθηματικά μου!)

Through your eyes

Σε λίγες μέρες κλείνει ένας χρόνος από τη μέρα που "ανέβασα" το πρώτο ποστ σε τούτο δω το blog! (Τι βλακείες έχω γράψει κι εγώ κατά καιρούς....) Ναι, το φανταστικό μπλογκάκι μου έχει επέτειο!!! (Άχου το μωρέ, το καλό μου!) Και παρόλο που τελευταία το έχω αμελήσει πολύ, και αυτό και τη blogόσφαιρα εν γένει, κάπως μου φαίνεται αυτός ο χρόνος που πέρασε... Γι'αυτό λοιπόν, φανταστικό μου μπλογκ μας αφιερώνω το παραπάνω τραγουδάκι! (Δεν είναι πολύ πολύ γλυκο???)

Άαααει σταυρώσουου

Εφάκι, πρόσεχε τι εύχεσαι!

Έκτακτο παράρτημα

Είναι η πρώτη, και ελπίζω η τελευταία με τέτοιες συνθήκες, φορά που νιώθω ανάγκη να σχολιάσω την επικαιρότητα μέσα από αυτό το blog.

"Δε μας θέλει άλλο ο Θεός παιδάκι μου, μας βαρέθηκε... Μας έβαλε να καούμε μόνοι μας." Αυτό άκουσα την Παρασκευή το βράδυ από τη γιαγιά μου, ετών 98, ιδιαίτερα θρησκευόμενη αλλά αυτό της το συγχωρούμε λόγω ηλικίας...

• Άνθρωποι παίρνουν τηλέφωνο στα κανάλια και παρακαλούν να πάει κάποιος να τους βοηθήσει. Οι παρουσιαστές αναλαμβάνουν το ρόλο του μεσάζοντα, πιέζοντας τις υπεύθυνες δυνάμεις να κινηθούν. "Γιαγιά, το φανταζόσουν ότι το 2007, 98 χρόνια μετά τη γέννησή σου, η σωτηρία σου θα εξαρτάται από έναν γραβατωμένο και άψογα μακιγιαρισμένο δημοσιογράφο?"

• Μια γυναίκα κλαίει στον "αέρα" φωνάζοντας να έρθει κάποιος να πάρει από το χαμό το νεογέννητο μωρό της. Μόνο αυτό. "Παναγία μου, το παιδί μου..." "Γιατί, ξέρεις γιαγιά, το 2007, δε μπορείς να στηριχτείς σε κράτος, χωροφύλακες, αγροφύλακες, πυροσβέστες και πολιτικούς. Στην Παναγία μόνο. Α, και αν έχεις κινητό στον Ευαγγελάτο."

• Εθελοντές καταγγέλουν ότι προθυμοποιήθηκαν να σπεύσουν με εξοπλισμό και με τα κατάλληλα μέσα όπου ήταν αναγκαίο και εισέπραξαν την απάντηση από τις αρμόδιες αρχές ότι "Δε σας χρειαζόμαστε". "Γιαγιά, ξέχασα να σου πω, ότι το 2007, δεν ξέρουμε καν ποιες είναι αυτές οι Αρμόδιες Αρχές. Στα χρόνια σου ήταν ο πρόεδρος του χωριού, ο αστυνόμος, ο χωροφύλακας, σωστά?"

• Οι πολιτικοί βάζουν σπορ, επώνυμες, ενδυμασίες, "τρέχουν" με συνοδεία σωματοφυλάκων στις περιοχές που καίγονται και "οργίζονται μαζί μας". Και φυσικά οι σωματοφύλακες φροντίζουν να απομακρύνουν από τους συντετριμμένους πολιτικούς μας κάθε δυσάρρεστη φωνή. "Μη με σπρώχνεις, ο πρωθυπουργός δεν είναι απλησίαστος!". Η φωνή αυτή βγήκε από μία καθόλα αξιοπρεπέστατη και απελπισμένη κυρία η οποία ήθελε να εκφράσει κάτι, ο,τιδήποτε στον αρχηγό του κράτους ΤΗΣ. Για να εισπράξει ως απάντηση ένα νεύμα του κεφαλιού. "Ακούς γιαγιά? Ένα νεύμα μόνο."

• Ακούς για το θάνατο μίας μητέρας αγκαλιά με τα τέσσερα παιδιά της. Τη στιγμή που έτρεχαν να σωθούν από τη φωτιά. Καλό μου κράτος, σου εύχομαι να ακούς τις κραυγές και τις σκέψεις της τη στιγμή εκείνη, και να μη μπορείς να ησυχάσεις. "Γίνομαι μελό και υπερβολική γιαγιά, το ξέρω. Αλλά έχεις ζήσει πόλεμο, Εμφύλιο, και όλα αυτά με πέντε παιδιά και νιώθεις τι εννοώ, έτσι δεν είναι? Κι εσύ τα γλίτωσες τα παιδιά σου. Εκείνη?"

• Ξανά στους πολιτικούς μας. Τώρα φοράνε μαύρες γραβάτες και κηρύττουν εθνικό πένθος. Τριήμερο κιόλας. Μεγάλη βοήθεια, μπράβο. Δημοσιογράφοι κάνουν ηλίθιες ερωτήσεις. "Και τώρα τι περιμένετε?" Περιμένουμε να μην υπάρχει τίποτα άλλο να καεί για να σταματήσει η φωτιά. Αυτό περιμένουμε. "Γιαγιά, το φαντάζεσαι ότι τα δισέγγονά σου θα ακούν ιστορίες για κάτι μυστήρια πράγματα που υπήρχαν κάποτε και τα λέγαν δάση?"

Γιαγιά, ακούγομαι πολύ μελοδραματική ε? Ε, δε με νοιάζει. Αλήθεια. Μπορεί και να μην τα λέω καλά. Τα είπαν τόσοι και τόσοι αυτές τις μέρες. Τα είπαν καλύτερα από μένα. Αλλά έχω ταραχτεί πολύ με όσα έχω δει και ακούσει. Και ντρέπομαι που τα είδα παρακολουθώντας τηλεόραση στο σπίτι μου, πίνοντας τον καφέ μου και στη δροσιά του κλιματιστικού μου. Ντρέπομαι που λίγα χιλιόμετρα παρακάτω παρακαλούσαν για νερό και συγκέντρωναν τους ηλικιωμένους τους και τα παιδιά τους στις εκκλησίες και στις πλατείες για να τους προστατεύσουν. Στις εκκλησίες γιαγιά, το διανοείσαι? Όπως πενήντα χρόνια πριν.

Ντρέπομαι που όλα αυτά αποτελούν μόνο ένα θλιμμένο σχόλιο μέσα στην καθημερινότητά μου. Μεταξύ του αν θα βγω απόψε και του ότι πρέπει να ξυπνήσω νωρίς αύριο για να πάω στη δουλειά. Ναι γιαγιά, καλά θυμάσαι, σπούδασα κάτι μυστήριο που έχει να κάνει με τα δάση. Κάποιοι φίλοι με λενε "Παλαιοντολόγο", πόσο δίκιο έχουν. Τι σου λέω τώρα...

Μου έρχεται να κλάψω γιαγιά, όταν άκουσα ότι άνθρωποι κοντά στην ηλικία σου έχασαν το σπίτι που ζήσαν μισό αιώνα. Έχω μεγάλη ευαισθησία στους ηλικιωμένους και δεν μπορώ γιαγιά να σκέφτομαι κάποιον σαν εσένα να προσπαθεί να τρέξει και να μην μπορεί. Να νιώθει απελπισία και απόγνωση. Να βλέπει το σπίτι του, το χωράφι του να καίγεται και να πρέπει να ξαναρχίσει από την αρχή. Πού? Και πώς? Δεν αντέχω να βλέπω στα κανάλια μεγάλους ανθρώπους να κλαίνε σα μωρά παιδιά. Φαντάζομαι εσένα στη θέση τους.

Το ξέρω γιαγιά ότι γράφω όπως να 'ναι, χωρίς ειρμό και χωρίς σειρά. Αλλά έτσι όπως τα έχω στο μυαλό μου, έτσι κατεβαίνουν.

Και δε σου είπα, σκέφτηκα να κατέβω κι εγώ στο Σύνταγμα αύριο, φορώντας μαύρα. Να διαμαρτυρηθώ για να νιώσω καλύτερα. Ακούς γιαγιά? Να νιώσω καλύτερα εγώ! Θα το καταλάβω απόλυτα αν δε μου ξαναμιλήσεις μετά από αυτό. Ευτυχώς που δεν έμαθες ποτέ να διαβάζεις.

Και να σκεφτείτε ότι σας ετοίμαζα ένα "τι χαρούμενο" ποστ για το πώς πέρασα τις διακοπές μου!

Δεκαπενταύγουστος

"...Να παίζει το τρανζίιιιστοοοοορ τ'αμερικάνικαααα...." (σαλαλαλα)

Πού τo θυμήθηκαν καλέ αυτό????Σταματάκο, πού είσαι ν'ακούσεις???

Φωσφοριζέ βατραχοπέδιλα? ΟΚ!

Μαγιό? ΟΚ!

Πού είναι το παρεό??? Α, να το! ΟΚ!

MP3 με χαρούμενα τραγουδάκια? OK!

"...Αυτό το καλοκαίιιιιρι θα 'ναι μαγικόοοο..." (σαλαλαλα)

Χα! Περσινό αυτό αλλά τι χαρούμενο!!

Τα μπρατσάκια να τα πάρω?? Άσε μωρέ, μη γίνουμε θέαμα!

Αντηλιακό οχτάρι ή εικοσάρι??? Θα τα πάρω και τα δύο, δε βαριέσαι!

"...όσο μπορείειεις!....μην αργείειειεις!!" (σαλαλαλα)

Κάνε Παναγιά να μη μάθει κανένας ότι ακούω Τάμτα!

Γεμίζει επικίνδυνα η βαλίτσα και ποιος την κουβαλάει πάλι???

Αχά! Το μαύρο το τοπάκι! Και σ'εψαχνα πουλάκι μου!! Μήπως είναι too much?? Πάρτο μωρέ, σιγά το χώρο που πιάνει!

"...no more rabbits in my hat...." (σαλαλα)

Έεεελα λέμε, δε θέλω δυσοίωνα, μέρα που είναι!!!

Συνεχίζω...Νεροπίστολο... Μπουγελόφατσες... Στρώμα θαλάσσης... Νερόμπομπες... Είμαστε κομπλέ νομίζω!

.........

Σταμάτα!! Σταμάτα σου λέω!! Αααα, άκου να σου πω εσωτερική φωνίτσα, επιλέγω να μη σε ακούσω!!!

Και το καλό που σου θέλω όταν θα επιστρέψω από τις διακοπές μου, να μην είσαι εδώ!! Ακούς??

Φεύγω!! ("Χρόνη σου λέω φεύγω!! Goodbyyyeeee!") Τι?? Τι είπες??? Με απειλείς τώρα??

Ναι... Ναι είπα, το ξέρω... Κι αυτό το ξέρω... Όχι, ούτε αυτό το ξέχασα...Και μη μου το γυρνάς τώρα εμένα στις επιστημονικές ορολογίες εντάξει??

Ναι, στρουθοκαμηλισμός λέγεται, το ξέρω! Ναι, μάλλον εθελοτυφλώ! Ενοχλώ κανέναν??? Εσύ τι ζόρι τραβάς??? Ώωωωχουουου πια! Θα σταματήσεις τώρα? Γιατί έχω και δουλειές και με αποσυντονίζεις!

Οκ, στο υπόσχομαι, θα ασχοληθώ με τα θέματά μου μόλις επιστρέψω! Αν και ελπίζω κάποια από αυτά να έχουν αλλάξει μέχρι να 'ρθω!

Άσε με τώρα, εντάξει?? Πέντε μερούλες θα λείψω, μη φέρνεις την καταστροφή!!Το λέει και η επικεφαλίδα του blog! "Don't worry, I know almost exactly what I'm doing!"

(keyword: almost)

Ας βρω τώρα κανένα σταθμό που να παίζει Τάμτα!!!

Τα του καύσωνα

Ή αλλιώς πώς επηρρεάζει τη ζωή μας το σαρανταπεντάρι υπό σκιάν!

Πρωινό ξύπνημα: Όχι δεν το χω! Καθόλου όμως, μην τα ξαναλέω! Αυτές τις μέρες όμως όχι απλά ξυπνάω με το πρώτο (από τα τριάντα στο σύνολο!) χτύπημα αλλά και πετάγομαι (κυριολεκτώ!) κατά τις έξι (έξι και οχτώ για την ακρίβεια- spooky!!) κάθιδρη και νομίζοντας (λόγω ζέστης) ότι είναι τουλάχιστον 10:00, ότι έχω χάσει το λεωφορείο/τη δουλειά μου/τ'αυγά και τα πασχάλια εν ολίγοις! Ματιά στο ρολόι, σιχτίρισμα πρωινιάτικο, αλλαγή πλευρού, επανάληψη του σκηνικού μετά από μία ώρα!

Μέσα Μαζικής Μεταφοράς: Με το freddo στο χέρι να έχει ήδη ζεσταθεί, το mp3 στ'αυτιά ("Θέλω επειγόντως διακοπέεεες... σαλαλαλα) και το γυαλί ηλίου από τις εφτάμιση, παρακαλάω στη στάση να περάσει τρόλει με κλιματισμό/χωρίς πολύ κόσμο/με κόσμο που έχει ανακαλύψει το Rexona τουλάχιστον! (Κάνε Παναγιά να γίνει το θαύμα!) Ναι, καλά! Το φανταστικό τρόλει θα αργήσει, δε θα έχει ούτε κλιματισμό, ούτε τα παράθυρα θα ανοίγουν, ο κόσμος θα γκρινιάζει κι εγώ θα καταλήξω να πάρω ταξί!

Ταξιτζής μπαϊλντισμένος από ζέστη που τα 'χει βάλει με μάνα ("...κι αδερφή κι αγάπη εσύυυυ....σαλαλα!)/γυναίκα/παιδιά/κοινωνία άδικη: "Ζέστη ε??" (Άντε καλέε! Αλήθεια?? Ούτε που το πρόσεξα!) "Πού πας κούκλα πρωί πρωί?" (Είπα να βγω βόλτα στην Πατησίων να τεστάρω το νευρικό μου σύστημα!) "Την κάψαμε την Ελλάδα πάλι..." (Όχι άλλη επικαιρότητα, σας παρακαλώ!!!) "Αλλά εγώ θα σου πω ποιος τις βάζει τις φωτιές... Η κυβέρνηση/αντιπολίτευση/οι οικοπεδοφάγοι/η πεθερά μου μπλα μπλα μπλα" (Εδώ καλά είμαστε, θα περπατήσω λίγο, δεν πειράζει!!!!)

Μηχανήματα του διαβόλου: Το ρεύμα κάνει διακοπές (κι αυτό γαμώτο.....), οι ανεμιστήρες γυρίζουν ανάποδα (spoookyyy!), τα κλιματιστικά βγάζουν ζεστό αέρα (Κι εσύ πάρει Φουτζίτσου!!), τα ραδιόφωνα πιάνουν σταθμούς από Ντουμπάι, τα φαξ στέλνουν ερωτικές επιστολές στους πελάτες, (Αγαπημένε μου Δήμε Ζωγράφου...), οι υπολογιστές βαράνε διάλυση (Πού πήγαν τα έγγραφά μου?????), τα τηλέφωνα καταρρέουν (Είστε σε γραμμή προτεραιότητας, προτεραιότητας, προτεραιότ.......), τα αυτοκίνητα μένουν εν μέσω Εθνικής Οδού (Εντάξει, εδώ φταίγαν τα λάδια! ;) )...

Και με όλα αυτά καταλήγεις να έχεις....

Νεύρα: Πάσης φύσεως, από όλους και για όλα! Νεύρα το αφεντικό (Θέλω την αναφορά της αυτοψίας ΑΠΟΨΕ!!!!ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ!!!), νεύρα οι πελάτες, νεύρα ο περιπτεράς (Θες και τσιγάρα ώρα που είναι????), νεύρα εσύ (Εντάξει, το παραδέχομαι...), ο καλός σου/η καλή σου, νεύρα οι γονείς σου (Τι ώρα είναι αυτή που γύρισες?????)/οι φίλοι σου (Εσύ φταις που δε θα πάρεις άδεια να πάμε μαζί διακοπές!!!!!!)! Μισή κουβέντα παραπάνω (και παρακάτω ενίοτε!) και όλοι ετοιμοπόλεμοι για παρεξήγηση/τσακωμό/"στης Αννούλας την ποδιά σφάζονται παληκάρια" το λένε στο χωριό μου! Τηλέφωνα κλείνουν κατάμουτρα, πόρτες χτυπάνε με πάταγο, μισόλογα καταπίνονται (ή και δεν καταπίνονται καμιά φορά!)! Για ποιο λόγο? Κανείς μας δεν ξέρει πραγματικά νομίζω... (Νομίζω?)

Το συγκεκριμένο ποστ γράφτηκε σήμερα, την ενδεκάτη (στο περίπου, γιατί και το ρολόι στα τελευταία του είναι!) βραδυνή, μετά από τρίωρη υπερωρία (Ναι, πήγα στη δουλειά και το απόγευμα...), κατόπιν προβληματισμού, εκ των υστέρων συνειδητοποίησης ότι είμαι λίγο ευέξαπτη τελευταίως (Ό,τι να 'ναι είμαι, αλλά πώς το λένε κομψά τώρα αυτό?) και ως προσπάθεια διασκέδασης όλων των παραπάνω μέχρι να δροσίσει!(Όλα αυτά??)

"...Now your grip is too strong!!! You can't catch love with a net or a gun!!! Gotta keep faith that your path will change. Gotta keep faith that your luck will change. Tomorrow...."