Χαλαρή μέρα στο γραφείο σήμερα, κι είπα να ρίξω μια ματιά στις εφημερίδες! Διάβασα τα άστρα, (Θετική περίοδος για τους Ιχθείς, οι Καρκίνοι να προσέξουν τα ατυχήματα και οι Ταύροι τις επενδύσεις.), διάβασα τα κοινωνικά, είπα να ρίξω και μια ματιά στο ασφαλιστικό! (Γιατί διαβάζουμε και σοβαρά θέματα, αμμέεεεε!) Πάρτε μια περιληψούλα να δείτε τι εστί βερίκοκο και να σας φτιάξει η μέρα!
1) Γυναίκες: 5 χρόνια παραπάνω εργασίας και μείωση συντάξεων 40%! (Πάρτααααα!). Άμα δε, ήθελες να γίνεις και μάνα, ας πρόσεχες κυρία μου!
2) Γενική μείωση των συντάξεων μέσω αντικινήτρων για τις πρόωρες (Σε περίπτωση που σου περάσει από το μυαλό να τη σκαπουλάρεις νωρίτερα!)
3) Επιπλέον φόροι και εισφορές για όλους τους ασφαλισμένους (Πλέρωνε!)
4) Οι άμεσα θιγόμενοι είναι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα καθώς οι δημόσιοι αναμένουν νέο νομοσχέδιο μέσα στο χρόνο.
5) Ενοποίηση όοοολων των ταμείων σε 13. (Από τα εκατόν τόσα... Καταλαβαίνεις τι έχει να γίνει!)
Αυτά εν ολίγοις και έρχομαι εγώ και ερωτώ....
Είμαι 26, δουλεύω κάτι λιγότερο από χρόνο, δεν έχω ιδιαίτερες υποχρεώσεις (παιδιά, σκυλιά, γατιά κλπ) και παρολαυτά έρχονται μέρες (και νύχτες μη σου πω!) που έρχομαι και τεντώνω από την κούραση και το άγχος. Άντε τώρα να σκεφτείς ότι αυτό θα το κάνεις μέχρι τα 65 σου!
65 μείον 26, μας κάνει 39 χρονάκια θητεία ακόμα! Τριανταεννιά?????? (ολογράφως).
Όπου 39 επί 365 ίσον ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΙΑΚΟΣΙΕΣ ΤΡΙΑΝΤΑΠΕΝΤΕ μερούλες. Βγάλε τα Σαββατοκύριακα (κατά προσέγγιση 8 μέρες μείον ανά μήνα) μένουν ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΕΣ ΕΝΕΝΗΝΤΑ ΜΙΑ μερούλες. Από αυτές (Μη με κόβεις όταν μετράω, μπερδεύομαι!) μείον είκοσι μέρες το χρόνο για τις άδειες μένουν ΕΝΝΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΠΤΑΚΟΣΙΕΣ ΕΝΤΕΚΑ μερούλες (κάτι πάει να γίνει!)! Από αυτές, βγάλε και έστω 10 μέρες το χρόνο (κανένα Πάσχα, κανένας πολιούχος, καμιά αργία κλπ κλπ) μένουν τελικά ΕΝΝΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΡΙΑΚΟΣΙΕΣ ΕΙΚΟΣΙ ΜΙΑ εργάσιμες ημέρες. (Ουφ…)
Επί ΕΝΝΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΡΙΑΚΟΣΙΕΣ ΕΙΚΟΣΙ ΜΙΑ ημέρες λοιπόν, θα ξυπνάς στις 7 (παρά), θα πηγαίνεις με το ένα μάτι κλειστό στη δουλειά, κάθε 1η Ιανουαρίου θα ψάχνεις το ημερολόγιο και θα σημειώνεις όοολες τις αργίες του έτους σιχτιρίζοντας που δουλεύεις στην Αθήνα και δεν έχεις πολιούχο τον Άγιο Ανδρέα που πέφτει Παρασκευή και θα καθόταν μια χαρά τριήμερο αν έμενες στην Πάτρα, (πες το αυτό με μια ανάσα!), θα περιμένεις με λαχτάρα κι αγωνία την άδεια του Αυγούστου, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, ακόμα και τις Απόκριες βρε αδερφέ, μπας και κοιμηθείς λίγο παραπάνω!
Και όλο αυτό πολλαπλασίασέ το επί έναν συντελεστή, ανάλογα με τις υποχρεώσεις που θα φορτώνεσαι όσο μεγαλώνεις (ξέρεις τώρα, παιδιά, σκυλιά, γατιά κλπ κλπ).
Βέβαια, από την άλλη πλευρά, και τι θα έκανες τόσα χρόνια? Περνάνε 39 χρόνια χωρίς να κάνεις τίποτα? Περνάνε αν είσαι πολυεκατομμυριούχος και ζεις το μισό χρόνο στο Γκστάαντ κάνοντας σκι, και τον άλλο μισό τον μοιράζεις μεταξύ Μπαλί και Νέας Υόρκης.
Επίσης, μια χαρά περνάνε τα 39 χρονάκια αν δουλεύεις στη δουλειά που πραγματικά θέλεις, που έχει ενδιαφέρον για σένα, σε γεμίζει, σου δίνει καλά λεφτά, αυξήσεις και μπόνους ανά εξάμηνο, αξιοπρεπή ωράρια, διευθυντή μάλαμα, συνεργάτες χαλιά να τους πατήσεις, προκλήσεις για να μη βαριέσαι, ελαστικότητα στις προθεσμίες, ένα αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις σου και τη γαλοπούλα για τα Χριστούγεννα δώρο! (Πιάσε και μια χωριάτικη, μάστορα!)
Πόσοι από εσάς δουλεύετε ή ξέρετε έστω κάποιον που να έχει βρει αυτή τη δουλειά? Πόσοι? Δεν άκουσα…. Κατάλαβα, μη ζορίζεστε. Γι’ αυτό κι εγώ λοιπόν από σήμερα αρχίζω το μέτρημα.
ΕΝΝΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΡΙΑΚΟΣΙΕΣ και σήμερα!
(Προς Θεού, δε γκρινιάζω! Αλήθεια! Απλά είπα να ξεσκονίσω τα μαθηματικά μου!)
